bana abla deme kendimi yaşlı hissediyorum

abla deme lazım olur'un karşı taraftan emin olunmadığı vakit zikredilen formudur.

abla deyince yaşlı hissediyorum ama ismimle hitap edince de bunu kaldıramıyorum.nasıl olacak şimdi?

ara ara sarf ettiğim cümle. belki alışmam lazım lazım lazım lazım....

bana teyze bile diyo küçük çocuklar. e teyze de olcaz yakında, ne var.

koca koca adamlar yirmi üçlük bir çıtır olan bana abla deyince kurduğum cümledir. abla babandır da diyorum bazen.

abla de, teyze de ama katiyen yenge deme. hayattaki en sevimsiz hitap şekli yenge.
abla hele de adını kullanmadan söylenen abla çok hoşuma gider. yakınlık, samimiyet ve bağlılık barındırır içinde.

bence de, teyze filan de.

başına "nudecu" eklenmesin yeter. abla de, bak valla de karışmam.

bana dayı diyorlar, abla da ne ki ühü ühü * bana yaa bana bana...

#1556170

çocukken benden iki yaş büyük bi ablamıza söylüyordum o kadar ağır bi yapısı vardı ki kendimi abla demekten alıkoyamazdım. o da haliyle bana bana abla deme kendimi yaşlı hissediyorum derdi. haklıydı annem bile kızardı: iki yaşa abla denmez diye. şimdi düşünüyorum o benim için hala bir abladır. aradan yıllar geçti üniversitede benden 4 yaş büyük bi abimiz bana abla diye hitap ederdi. sonra anladım ki abla olmak için büyük olmak gerekmiyormuş. ben seviyorum. bana dilediğiniz kadar abla diyebilirsiniz. bir de dayı* .

katılmıyorum.
yaşlı değil büyük hissediyorum.
bilge gibi.uuuu
de anam babam, no problem.
bir buçuk yaşından beri duyduğum hitap.
boyumdan enimden, büyük yeğenim var.
teyze bilem olmuşum.
ama rica edecem benden üç beş yaş küçük tipler demesin.
onlara ufalında cebime girin diyesim geliyor.
ezcümle, canı çeken 40 yaş altı kan herkes abla diyebilir.

ara ara dile getirdiğim bir durum olsa da yaşıtım olduğunu bilmeyen birine abla diyorum bu aralar* .

geçenlerde komik bir şey oldu, birkaç ay önce son sınıflardan bir "ablayla" tanıştık bir arkadaşla, denk geldikçe de konuşuyoruz, iyi biri. eve gidince kendi ablama anlattım işte bir ablayla tanıştık, çok iyi biri falan. ablanın abla olmadığını 2-3 hafta önce arkadaşla* konuşurken farkettim. laf lafı açtı, önlisans mezunu olduğumdan falan bahsettim. arkadaş aa sen 22 yaşında mısın? hiç göstermiyorsun dedi, gülüştük falan. sonra benim jeton düştü*. aylardır abla dediğim abla, abla değildi aslında. eve gelince kendi ablama anlattım durumu, daha sen ilk anlattığında farkettim ama seni bozmak istemedim dedi gülerek.
şimdi ise o "ablayı" her gördüğümde* veya her aklıma geldiğinde jetonumun ne kadar köşeli olduğunu düşünüyorum. sanırım bundan sonra ona her zaman abla diyeceğim ve bu sır benimle sonsuza kadar kalacak*.

kısacası böyle saçma şeyler olabiliyor. fırsatımız varken bu durumdan rahatsızsak rahatsız olduğumuzu söylememiz lazım. değilsek anlat ablasının gülü modunda takılmaya devam etmeliyiz.

düzenleme: göze takılan yazım hataları düzeltildi.