banka personelinin sohbet açma uğraşı

bankadaki işimi halledip hemen bankadan çıkmayı planlamışken müşteri ile iletişim kurmak gayretiyle itici gelen olaydır.

ömrümde duyup görmediğim olay, cebinden borç veriyorlar havası takınmalarından başka muamele görmedim ben bugüne kadar. zengin olduğunu belli eden yazar tanımı.

çok doğru ve tatlı olan bir uğraştır.

bankadaki sistemler genelde yavaş olur yoğunluktan dolayı bu sebeple bazı güzel kalpli banka personelleri de ot gibi beklememeniz ve az da olsa sizi keyiflendirmek için sohbet açmak isteyebilirler.

ne olacak canım ölüm kalım meselesi yoksa iki dakika durun sohbet edin, ölmezsiniz ya sanki.

maalesef güzel kalple veya incelikle alakası olmayan durumdur. bu kişilerin görev tanımlarında zaten sizinle bu şekilde iletişim kurma görevi yer alır. yaşınıza, işinize, kırsalda ya da şehir merkezinde yaşıyor olmanıza, konuşmanıza göre sizinle nasıl iletişim kuracaklarını çok iyi bilirler. kişiye kendini değerli hissettirmek amaçlanır, iyilik yapmak değil.

insanlar kendini önemli, kıymetli, özel hissettiği insanlar ve mekanlarla ilişki kurmaya dolayısıyla da alışveriş yapmaya meyillidir. banka personelinin kurduğu iletişim neticesinde banka, bir insan değil "müşteri" kazanma uğraşındadır. yani personel sizinle konuşurken kişisel iletişim kuruyor olsa da insan kimliğiyle değil bir satıcı olarak yapar bunu.

sohbet açmaktan çok artık öde borcunu kardeşim demeye getirilen olaydır.

bazen haddini aşan sorular sormasına sebep oluyor.

kredi kartı kullanıyor musunuz? neden başka bankanın kartını kullanıyorsunuz gibi.

ulan sanane be sanane her kuşu öptük bir leylek mi kaldı yani.

belki işini yapıyordur bilmiyorum ama ziyadesiyle itici. sonuçta sen benim iş yerimin çalıştığı bir bankasın benimle münasebetin en fazla bu kadar ne annem babammış gibi sorular soruyorsun?.

satış ve pazarlama işine yeni girecek olan personellere ilk öğretilen şey budur: sohbet konusu aç, yakınlık kur, ihtiyacı belirle,ihtiyacı farketmesini sağla, kapanış yani satış.

sektöre yeni girenler de haliyle bu yöntemi uygular. çünkü hiç bilmediğin bir alanda, sana öğretilenler doğru olmalı diye düşünürsün. bu yöntem, 1800 ve 1900’lerin başında özellikle sigorta pazarlamasında kullanılırdı. ama artık bunun tarihi geçti. yine de işe yarar ama çaktırmadan yapılması ve olay geçişlerinin zekice hazırlanması gerekir.

ben de ilk başladığımda bu yöntemi kullandım. başarılı olamadım ya da şöyle diyeyim yöntemi iyi kullanamadım. sonra bana uyan kendi yöntemimi geliştirdim.

yöntemim şuydu: ürün/banka/piyasa hakkında bilgi donamımı yükseltmek ve ilk görüşmede asla satış konusuna girmemek. çünkü müşteri sizi görünce zaten gerilir. sohbetten de keyif alamaz, çünkü sonu her durumda satılacak ürüne geleceğinin farkındadır.

tabi bu yöntemi, pazarlamanın her alanında kullanmak zor. mobil satıcılar var mesela. bankanın genel müdürlük birimine bağlı,seyyar satıcılardır. bu kişiler, her gün satışlarını rapor etmek zorunda kaldıklarından, o gerginliği ister istemez görüşmeye yansıtırlar. ki bazıları aşırıya kaçıp yalvarırlar da( çok utanç verici bir durumdur bu). satış işinde yalvaranlar da,ki hiç yapmadım, karşıdaki insanda saygı uyandırmazlar ve kapılara ‘bankacılar ve pazarlamacılar giremez’ gibi yazılarla, bankaların prestijini yerle bir ederler. ha bu durumda onları mı, yoksa agresif kota koyan,baskıcı ve mobbing uygulayan bankayı mı suçlamak gerekir, bilemiyorum.

konuyu toparlarsam, yukarıda nedenlerini açıklamaya çalıştım. iki tarafta da bulunduğum için, iki tarafa da hak veriyorum. satış için sohbet açmaya uğraşan personel muhtemelen sektörde daha yenidir. yukarıda saydığım nedenlerden dolayı da çok öfkelenilmemesi gereken kişidir.

bankadan gelen telefonlara cevap vermemekle sonuçlanır. bankacılar da bunu bildiğinden sizi kurumsal olmayan numaralardan hatta bazen sanıyorum şahsi numaralarından ararlar. siz de açarsanız kimmiş lan bu deve diye ve o iğrenç muhabbete bir daha maruz kalırsınız. numara engellenir ve bu döngü devam eder.

o telefonlar kayıt altında neden sohbet açmak istesin, tüm görüşmeleri ve konular onun kontrolü dışındadır. ekmek peşindeler kapatalım bu başlığı.

iteleyecekleri bir şey vardır. kredi olur, kredi kartı olur. artık allah ne verdiyse...*

okulun ilk zamanları kampüse nasıl giriyorlar bilmiyorum ama girip bütün bankları geziyorlar. oturan herkese "krıdı kırtı çıkırmık istir misiniz" diye şirinlikle yaklaşıyorlar, aşırı iticiler..

herhangi bir art niyeti olmadan , sadece iyi niyetle de bunu yapabilirler.en nihayetinde onlar da insan.

maaşını işini öğrenip aklı sıra kart verecek.

son darbeyi vurmadan önce yolunu yapmaktadır.
genelde alımlı kadınlardan oluşan bu satış ekibi, en ufak bir ödeme aksamasında artık laf açan değil, laf dinlemeyen kişi olacaktır.
allah faize düşürmesin.
ben düştüm çıkamıyorum*

bayıyorlar.

kimliğimi alan banka görevlisi "aaaa sen benden büyükmüşsün" demesi???
sen, ben, hayır ne demek istedin yaşlı mıyım ben yani?
nihayetinde insanlar anlamak ta lazım ama yaşlı öyle demeyeydi iyiydi.

müşteri hizmetlerindeki personeller özelinde, bağlanabilirsek sorun değil ya iki sohbet ederiz dert etmesinler. bağlanamıyoruz ki. garanti yatacak yerin yok garanti.

çok denk gelmediğim bir durum. olur da sohbet açarlarsa zaten , genellikle sıra bekleyen yaşlılara dert anlatmaları minvalinde gelişen sohbetlerimiz oluyor. ben de tespitlerimi açıklamaya başlayınca stand up havasına dönüşüyor durum , bu sefer de işlem personel gülme krizine girdiğinden mütevellit yavaşladığı için susmak zorunda kalıyorum artık.

esnafın çırak versiyonu onlar zaten. bir de uzaktan akraba ya da köylüsü çıktıysan al başına belayı.

genelde o sohbeti ben açıyorum, şaşırıyorlar.
insanımız genelde odun, bir kolay gelsin bir merhaba bile çıkmıyor ağızlarından.
hepsi aman kredim onaylansın, hadi faturayı ödedim sisteme düşsün derdinde.
işlemlere başlayıp bir kaç cümleden sonra "ee gününüz nasıl geçiyor?" diyorum, çok mutlu oluyorlar.
laf lafı açıyor vs, bazen bankadan çıktıktan sonra instagramda ekleme talebi görüyorum.
kabul de ediyorum.
yürümedikleri sürece sıkıntı yok.