başarısız bir insanın pes etmesi gereken yaş

30 yaşına kadar bir şey olamadın ya da olacağına dair ışık vermediysen çok da kasma bence. olmayınca olmuyor.

mümkün değil.
pes etmek için yaratılmadık.
allah bile günaha karşı tövbe kapısını açık bırakmışken, insanın isteyip de yapamayacağı şey yok.
bir şeyi ancak gerçekten istiyorsan yaparsın, yapabilir miyim veya yorulur muyum dersen yapamazsın.

ölmeden hemen önceki yaş. ölene kadar durmak yok yola devam.

5.

5 yaşında hayata dair ümitlerinizi kaybederseniz çok iyi bir hayatınız olur. hayata başlamadan pes edip bitmesini beklemek en güzeli. "aha bu sefer olacak" diyerek yaşamak zulümdür zira.

pes etmesi gereken yaş nedir ya :)) pes etmeyecek tabii ki.

kimsenin böyle bir yaş verebilecek kadar bilge olduğuna inanmıyorum. yaşıyorsan umut vardır. polyannacılık mı oynuyorum? olabilir. hem " yok öyle umutları yitirip karanlıkta savrulmak, aynı gökyüzü altında bir direniştir yaşamak." dememiş mi nazım hikmet?

27-28 diyorum.
o saate kadar bir şey olmadıysa, olmaz artık zorlama.
bu ülkenin vasıfsız insanlara da ihtiyacı var.

bazı insanların kitabında pes etmek yazmaz. ayrıca hayatın ne getireceği de hiç belli olmaz.

pes etmeyin.

t: bana göre var olmayan yaş.

bir konuda başarısız olduğunuzda ille de olsun istiyorsanız 2-3 kere daha denersiniz. ancak hala başarılı olamıyorsanız sizin alanınız değil demektir. kendi yeteneklerinizi, zevklerinizi vb. şeyleri düşünerek farklı alanlarda başarılı olmaya çalışabilirsiniz.

(bkz: run forrest run)

hiçbir zaman.

kfc nin kurucusu, 70 yaşından sonra kurmuş işletmesini;
mimar sinan 80 yaşından sonra vermiş en ünlü eserlerini (99 yaşında da, susuz bir biçimde vefat etmiş),
bunun gibi çok örnek var sanırım;
örneğin emekli olduktan sonra, kendini doğaya adıyanlar yaşadıkları yeri 15-20 yılda ormanlık bölgeye dönüştüren insanlar var. onlar da, diğer emekli insanlar gibi, ege kıyısında tatil yapıp eski günleri yad ediyor olabilirdi, ama onlar doğaya katkı sağladı; ekosisteme inanılmaz fayda sağladı; tükettiğinden fazlasını üretti;
geçen günlerde 70 yaşında okuma yazma öğrenip 80 yaşında üniversite sınavına giren bir teyze vardı; bu çok önemli, öğrenmeye devam eden beyin hiçbir zaman geri gitmez, öğrenmek merakı beyni dinç tutar.

ne zaman pes edilmesi gerekiyor bilmiyorum ama öğrenilmiş çaresizliği öğrenmek üzereyim.

bence yok, koydugu hedef için az da olsa cabalamali her insan, hayat motivasyonunu yüksek tutmalı.

olmayan yaştır,zeytin ağacı edebiyatı falanda yapmayacağım.bir olimpiyat oyunu düşünün siz maraton koşusunda çok daha iyiyken,sırıkla atlamakla uğraşıyorsanız tercihlerinizin yanlışlığından başarısızsınızdır.yetenekli alanlarınızı keşfettiğinizde gerçek başarıya ulaşırsınız.toplumsal başarı kriterleriyle kendi başarı veya başarısızlıklarını referans alırsanız yine yanılgıya düşerseniz.kendi başarı çıtanız ne ise o sizin en büyük başarınızdır.ayrıca mozart yaptığı besteleri toplum ile veya salon müziği dinletisinden hoşlanan burjuva sınıfıyla paylaşmasaydı başarısız mı sayılacaktı.başarınızı toplum ölçeklerine göre değil kendi ölçeklerinize göre alın,sonrasında mutlu olun.

herkesin karakteri,yapısı farklıdır ama ben kaç yaşında olursa olsun kendi için çabalayan insanları gördüğümde gurur duyuyorum.ben ne kadar öyle biriyim orası tartışılır.yine de güzel durumlar.başarı da başarısızlık da biz insanlar için var.başarısızlık olmasa başarının ne değeri var ki .insan sonunda kendi için iyi olana ulaşacağını düşünüyorsa pes etmemeli.

yoktur.

54 yaşında sınıf arkadaşım var benim.

öldüğün zaman pes edebilirsin.
o zamana kadar arada dinlenebilir ama vazgeçemezsin çünkü kuralları koyan hayat senden vazgeçmez.

pes ettikten sonra ne yapacak , basligi acan arkadasa göre ne yapmasi gerekir bn asıl onu merak ediyorum.

pes etmekten kastın başarmayı hedeflediği şeyden vazgeçme yaşı gibi algıladım ben. mesela üniversite sınavında tıp istedin gelmedi. bir daha hazırlandın yine gelmedi. eee hiç pes etmeyip tıp gelene kadar bunu denemek mi yoksa "kafa yoksa demek" diyip vazgeçmek mi gerekir bu durumda?

hiçbir şeyin yaşı yok derler, olmamasını bende isterim ama gerçek dünyada malesef ki var. bir yerden sonra eğer tüm çabalarına rağmen gerçekleştiremiyorsan istediğini o şeyden belki de vazgeçmek en iyisidir. bana edison vazgeçmedi bak ampulü buldu diyenlere ayrıca laflar hazırladım.