başı sıkıştığında elin gittiği ilk telefon numarası

zor gün dostu denilecek numara.

155 ve ya 112 değildir illaki.

aha gerçek dost odur işte in my opinioun.

numarayı direkt yazın da belki biz de ararız.

babam.

bir kere 0532 ile başlıyor.
daha ararken önemli hissettiriyor.
arabam ötüyor baba.

en çok güvendiğim kişidir. düşünmeden ararım.

normal şartlarda " babam" derdim ama arkadaşlarım seçeneğini kullanıyorum. babam her ne kadar harika bir adam olsa da, mahremiyetimin her detayına her zaman hakim olmamalı diye düşünüyorum çünkü ne olursa olsun o bir baba ve saygı çizgisini belirli noktalarda sabit tutmak gerekiyor. koruma güdüsü yüksek olduğu için, özellikle incitildiğim noktalarda içinden bir deli çıkıyor. birini mimlediğinde, mezara girene kadar ondan nefret etmeye devam ettiği için genelde sınırı sabit tutuyorum.


arkadaşlar konusuna geri dönecek olursam, bence hayatta bağları değerli kılan filtresiz olabildiğin birilerinin/ birinin olması. " neye bulaşırsan bulaş" düşünmeden ifade edebileceğin insanlara/ insana sahip olmak büyük lüks bana kalırsa. arkadaş çevremin içerisinde genelde bu konumda olan biriyim. herkesin bana güvenip, günah çıkarması kendimi değerli hissettiriyor çünkü " evet! doğru bağlar yaratabilmişim, kendimi olduğum gibi gösterebilmişim ki kötü niyetimin olmadığına eminler ve yardım istiyorlar" diyorum.

dostluklar zorluklar ve zorluklara karşı topluca aldığınız aksiyonlarla gelişir- büyür- evrilir hatta serpilir.

bu zamana kadar her sorunun içinden beni tereyağından kıl çeker gibi anında çıkarıp aldığı için kesinlikle babam. allah başımızdan eksik etmesin. seviyorum len seni peder.

başım sıkıştığında kimseyi aramıyorum. önceleri arardım da nasıl desem birinden yardım istemek karşımdakinin benden uzaklaşmasına sebep oldu çoğu kez. üniversite bittiğinde bir iki defa hariç kimseden bir şey istememişimdir. düşününce çocukluk arkadaşımla senede bir kez yaptığımız dertleşmelerimiz haricinde derdimi dahi anlatmadım kimseye.

kimse! yalnızın toplu çekindiği foto bile vesikalık çıkar ağk.

ben buna telefonsuz kaldığım, numaralarıma ulaşamadığım durumlar için tanım girmek isterim.
numarasını ezbere bildiğim üç insan var.
anam, babam ve kızkardeşim.
onlarda ihtiyaç duyduğum tüm numaralar mevcut.

başı sıkıştığında ,zor durumda olduğunda insanı yargılamayacak , yardıma koşacak kişi olan anne (m).

benim yok.
annem ölünceye dek iki üç kere aramışımdır kendim için. şimdi hiç yok.
ben kendim için bir şey istemeye utanırım. belki de ondan.

163 masal hattı vardı eskiden

site yönetimi dermişim.* şakası bir yana eşimi arıyorum. geçenlerde asansörde kaldım, eşimi aradım, o da site yönetimini aradı, teknik ekip gelip beni kurtardı. direkt site yönetimini aramam daha mantıklı bir hareket olabilirdi ama işin içine duygular girince o işler öyle olmuyor işte. o anki panikle aklıma ilk olarak eşim geldi.

bir omur hayatında bi sekilde kalacak, sen de iki elin kanda olsa onlar icin orada olacagın insanlardır. kalp.

geçen yaz çok ani gelişen acil bir durumun içinde bulmuştum kendimi. babamı arayamadım, çünkü geçen sene vefat etmişti. ilk aradığım dayım oldu. hemen ardından ise kuzenim. hızır gibi yetiştiler sağ olsunlar.

maddi konular: babam
manevi konular: annem(nadiren)
can sıkıntısı: kuzenim ve hakanım

net bir şekilde abim.

abim benim için en büyük kahramandır.

aslan abim.

kurda senin boynun neden kalın diye sormuşlar, işimi kendim görürüm de ondan demiş.

annem.

sanırım hayattaki en şanslı olduğum konu bu:
şimdi ilk olarak ne olursa olsun sevgilimi ararım zaten o bir net.
eğer maddi bir sorun ya da mantık çerçevesinde yaklaşmam gereken bir konuysa en yakın erkek arkadaşımı ya da son seçenek olarak babamı ararim*
bana gerçekleri söylesin, ağzımın payını bir versin dersem komşu kızını ararım
ortada normalleştirilmesi gereken bir şey varsa ya da her türlü haklı olduğumu tasdik etmek istiyorsam izmir'deki manyağı ararım
istediğim tek şey kucağında yatıp ağlamaksa, koşulsuz şartsız yanımda olan birinin olduğunu hissetmekse de annemi ararım.

garanti bankası müşteri hizmetleri.

hiç başım sıkışmadı
psikolojik olarak iyi olmadığım çok oldu ama birini arayıp anlatçak kadar değil
yazdım ama çok yazdım