başkalarını yargılama hakkımızın olmaması paradoksu

insanların nereden geldiğini, daha önce neler yaşadığını bilmediğimiz gibi psikolojiden de zerre anlamadan tüm insanları ayıplayabiliyor ve bir hakimler savcılar üst kurulunun genelkurmayının başbakanı gibi de yargılıyabiliyoruz. kimisine yobaz kimisine serbest kimisine cani diyiveriyoruz ve asıl kararı vermesi gerekenlerin söylediklerine, karar verdiklerine de burun kıvırıyoruz, zerre anlamadığımız hukuku kendimizce eleştiriyoruz ama bunu yaparken insan haklarını katlettiğimizi tabii ki kuru bir cahillikle fark etmiyoruz. hiç yapıcı da değiliz bu konuda. cahillik edeni cahilce itham ediyor ve zaten düşmüş olana bir tekme de biz atıveriyoruz. öte yandan bunu dile getirmek için de insanlara ithamda bulunuyoruz. banyodayken aklıma gelen gül gibi paradokstur. belki önceden başkalarının da aklına gelmiştir hatta adı bile vardır. demem o ki üçüncü sayfa haberlerinin kamera ile süslendiği sabah programları yerine evlendiren programlar geri gelmelidir.* şaka bir yana o programlarda bu bahsettiğim şeyin en somut örnekleri var. gerçekten yardımcı olacaksanız orada bir psikolog bulunacak, herkes dinlenecek, reyting uğruna insanlar rencide edilmeyecek. sinirlendim yine feridun..

tanımı okuduğum gibi girip takip ettim.gün içinde yaşadığımız sinir stresten veya herhangi bir sebepten insanlara karşı kırıcı olabiliyoruz. hepimiz insanız. ön yargılı olabiliyoruz. bildiğimizi çok iyi düşündüğümüz bir konuda ısrarcı olup yeni düşüncelere asla açık olmayabiliyoruz. önemli olan açık olabilmek. lakin insanın fıtratı böyle. şaşılacak bir şey değil aslında. insanoğlu her zaman böyle kalmaya devam edecek.
benim yalanım bir başkasının doğrusu olucak,
görmezden gelmeye devam edeceğim.
ve ilerde benim için konuşacak kimse kalmayacak.