sofrada başkalarını düşünmeden tabağını tepeleme dolduran şahıs

maldır bu. diğerlerine de aynı oranda yemek kalır mı diye düşünmeden kendi tabağını herkesten önce davranıp tıka basa doldurur.

bunların bir de askerde olan türleri vardır.

bulunduğumuz askerî birlikte yemekler yeterli ve gayet kaliteli çıkardı. doymayanlar ikinci defa gidip istedikleri yemekten yine istedikleri kadar alabiliyordu. edebiyat öğretmeni olan bir arkadaşımız ilk seferde aldığı yemekleri biz daha başlamadan hemen bir çırpıda herkesten önce bitirir. gider ikinci defa tepeleme doldurarak getirir ve genleşe genleşe yerdi. asıl tadını çıkararak yediği ikinci kısımdı. hatta ilk yediği kısım tamamen formaliteydi. ikinci seferde kendisi yemeği doldurduğundan (günün nöbetçi dağıtıcıları da o esnada yemek yerlerdi) içinden seçerek alırdı. olur ya yine doymayan varsa onlara biraz daha kötü taraflar kalırdı. bazen kemalpaşa tatlısının tamamını alırdı. zaman zaman yemek dağıtma sırası bizler gibi ona da gelirdi. yemek dağıtımı başlamadan önce kendi tabaklarına yemeklerin en güzel tarafından tepeleme doldurur bir köşeye alır garantiledi. "bunların hepsini ben yiyeceğim" derdi sonra diğerlerinkini dağıtırdı. biz diğer arkadaşlar kendi aramızda konuşup gülerdik, "bu adamın ekders hesabı yapmaktan acaba öğrencilerine ders anlatma zamanı kalıyor mu" diye.

bu başlık bir askerlik anımı depreştirdi.