bazı şarkıların aslında yoğun abaza söylemi içermesi

evet öyledir.
abazalıktan yanan bireyin bös bös böğürmesini anımsatmakta olup, belkide şarkılardaki tını da zincire bağlanmış boğarsama dönemindeki bir boğanın dişi sığırlara bakıp bakıp bös bös böğürmesine öykünmedir.
(bkz: boğarsamak)

bazen ben mi yanlış anlıyorum diyorum ama genel böyleymiş.

(bkz: dam üstünde un eler tombul tombul memeler)

adam öpücem diyor ama anladınız siz onu;

ya o değil de abaza değilmiş abazanmış, demin biri dedi ve araştırdım hakikaten öyleymiş…

misal tarkan’ın şarkısı hüp buna güzel bir örnektir.



insan gerçekten hayret ediyor.

"benim bura afet yeri
yangın da var deprem de hangisini anlatayım ki?
kimmiş beni söndürecek?
ateşim dinsin diye okyanusa sığınamam ki
sarılırım sarılırım bırakmam
çağırırım çağırırım daha da sensiz yatmam
olmazsan olmaz büyümez çiçeklerim
toprağım havalanmaz kurur gider bahçelerim"

aklıma rahmetli kamer genç'i getiren şarkıdır. oldum olası sözleri güldürür beni.

aydin kurtoğlu'nun köle şarkısının örnek olacağı olay.

1) önüne her gelene nefes alsın yeter suretiyle koşması
kime nasıl ikna olucam derken
karşımda gördüm seni

2) kafada kurulan pervasiz hayaller
sizin ordan geçince
bizi hayal edince
oynayan filmleri saatlerce
dedim ki çek bakalım

3)bahsi geçen yoğun abaza söylemi
içine de siner, tenine de
bi geçirirsem seni ellerime
pervane döne döne, itaatkar bir köle
neler geçiyor aklımdan tövbe, tövbe

türk halk müzisyenlerinin abazanlığından kaynaklanır.

sanırım bu abiler kalçaya benzer elleyebildekleri tek şeyin sazın teknesi olduğundan ötürü hem sazı ellerinden bırakmamışlar hem de ıslak hayallerini.

(bkz: abazan vs abhaz)