ben böyleyim diyerek her işin içinden sıyrılmak

kendi ukdemi kendim doldururken bile iç burkan bir detaydır.
sen böylesin tamam,
böyle olduğun için sevdik. kendin olduğun için. fakat bokunu çıkartmak değil midir bu ballı lokma tatlım? üzülmemem için biraz sen olmayı bıraksan keşke. çünkü ben bıraktım çoktan. niye hep ben? çok ayıp... bende böyle biri değilim aslında. kendi değerimi bilirim aslında, ama konu sen olunca öyle olmuyor.

oyunbozanlık etmeyin. aklınızca oluşturduğunuz kişileri gerçek sanmayın sonra da üzülmeyin. lütfen.

öyle olma işte bok gibisin kardeşim" demek isterim bazılarına.

benim yaptigim ama napim ya ben boyleyim aga.

pek doğru bir yaklaşım değildir. herkes 'ben böyleyim ' derse ve esneme payı bırakmazlarsa kendilerine, sağlıklı insan ilişkileri diye bir şey kalmaz.

"sen böyleysen ben de böyleyim" diye yumruğu çaksak "o da böyle işte" deyip sessiz kalır mı acep?

ben böyle değilim mi diyelim ne istiyorsunuz çocuklar. sısıs

böyleyiz işte. uymayan, bakacak yoluna.

sorumluluk üstlenmemek, konfor alanından uzaklaşmayacak kadar korkak olmak ve kolaya kaçmak olarak görüyorum ben bunu.

bunu diyenlere küçük sürprizler yapın. mesela, "sen böyleysen, ben de böyleyim o zaman" diyerek bu kişilerle olan ikili ilişkilerinizi çıkmaza sokabilirsiniz.

aslında onlar başkalarına böyle değil arkadaşlar.
size "öyle" olmak istiyorlar.
çünkü ilgi odağı siz değilsiniz. ben böyleyim diyerek her şeyi geçiştiren insanda değeriniz sıfırdır.

bazen doğduğu güne/saate bağlı bir kozmik düzenlemeyi bahane gösterebilecek yüzsüzlükte insanların da dahil olabildiği bir kümenin ortak hıyarlık mazereti.

"öyle" olmaları başkalarının canını yaksa dahi kendilerini sorgulamaz, hatta bu sorgulamayı "başkalarına göre eğilip bükülmek, zayıf karakterli olmak" ile bir tutarlar. sadece "öyle" olmak ve oyun hamuru gibi ezik olmak gibi iki seçenekleri olduğunu varsaymaları, kendilerini geliştirerek empati yapabilme becerisi kazanmalarından çok daha kolay olduğu için yalnızca "hıyar" değil "tembel" de denebilir bu insanlara.