ben bunu hak etmiyorum

insanın genelde kendine söylediği en büyük palavra.

insana bir uyanış anı getiren o farkındalık cümlesi.

bazen içinde olduğumuz o süreç, o döngü bir yerde ya ben ne yapıyorum sorusunu getiriyor. sonrası silsile.

"neyi hak ettiğine sen mi karar verecen ben varken.. "
insanları da vardır.

aynı mantıkla cevap vermek gerekir.

insanız sonuçta ... di mi ?

türkiye'de yaşayıp bi de hiç benim gibi siyasetle derinden derini bırak yüzeysel bile ilgilenmeden istediğim hayatı yaşayanları görünce sık sık kurduğum cümle. ülkede istediğim gibi pembe monitör bile yok. hani çok zorlamayla bulup varsa bile değerinin beş katına satıyolardır. yurtdışından alsam gümrüğü zaten kendi fiyatını katlar. hepsinden nefret ediyorum. hiçbir şey yok ülkede hiçbir şey. o güzelim elbiseler, hobi ıvır zıvırları yaşamı renklendiren ne varsa engel olup üstüne set çekiyorlar. bi de neymiş yerli esnaf kazansın diyeymiş esnaf bok yesin. aynı şeyi yurtdışında onca vergiye rağmen daha ucuza alıyorum ve türkiyede satılan tekliyken yd olanı onlu alıyorum. oldu olacak hepimiz gri giyinip aynı saç tıraşını da yapıp kurtulalım. çünkü zaten bana göre herkes bunu yapıyor. kimsenin bir zevki hobisi yok. olamıyor. fatura mı ödesin hobi mi edinsin? fatura ödüyor tabi ki. o kadar doluyum ki. yeter.

abi ben bunu anlamıyorum ya kötü bir şey olduğunda ben bunu hak etmiyorum diyoruz amenna lakin aynı şeyi iyi bir şey olduğunda ben bu iyiliği hak etmiyorum sözünü ise hiç söylemiyor insanlar,benciliz hepimiz açıkçası.

kimse senin neyi hak edip etmediğini sormuyor.

(bkz: olacak olan ve yaşanacak olandan kaçamamak)