ben dinsizim diyen insanların din dersi verdiği çağda yaşadık

abdurrahim karakoç'un "çarpık çağ" isimli şiirinde geçen ifade. böyle sözlüklerde sıkça aklıma geliyor. bir yanda kıt birikimiyle cuma hutbesi yorumlayanlar, bir yanda cumayı sünnet ilan edenler. nelere maruz kalmıyoruz ki? allah rahmet eylesin üstad güzel tercüme etmiş duygularımızı.

adamın dine inanmaması, inanandan daha çok araştırma yapmasına dayanıyor. naçizane.

dini en iyi bilenlerin genel itibariyle tarikatçı olmayan ilahiyatçılar (bkz: mustafa öztürk) ve ateistler olduğunu unutmayın dediğim başlık.