ben sana mecburum

lügatıma “mıh” kelimesini kazandırmış güzel şiir

sadece bir şiir hakkım olsaydı kesinlikle bunu seçerdim diyebileceğim şiir ..

evli/sevgili/flört/arkadaşlık/
kısaca her ilişki seviyesinde ayrılmak istemeyen insanın partnerine söylediği cümlelerden yalnızca bir tanesidir. yüzde yalvarma belirtisi gösterir. tavır değişkendir. aslında estetik, kulağa hoş gelen bir cümledir. ama kimse kimseye mecbur değil-dir. yalnızca annelerimize mecburuz. ya da evlatlarımıa.

türk edebiyatının en güzel şiirlerinden biridir. attila ilhan tarafından yazılmıştır. (bu kadar entry'de büyük şairin adının verilmemesi de ilginç olmuş.)

ben sana mecburum
ben sana mecburum, bilemezsin
adını mıh gibi aklımda tutuyorum
büyüdükçe büyüyor gözlerin
ben sana mecburum, bilemezsin
içimi seninle ısıtıyorum.

ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
bu şehir, o eski istanbul mudur
karanlıkta bulutlar parçalanıyor
sokak lambaları birden yanıyor
kaldırımlarda yağmur kokusu
ben sana mecburum, sen yoksun.

sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir akşam üstü ansızın yorulur,
tutsak ustura ağzında yaşamaktan.
kimi zaman ellerini kırar tutkusu
birkaç hayat çıkarır yaşamasından
hangi kapıyı çalsa kimi zaman
arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor
eski zamanlardan bir cuma çalıyor
durup köşe başında deliksiz dinlesem
sana kullanılmamış bir gök getirsem.
haftalar ellerimde ufalanıyor
ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
ben sana mecburum, sen yoksun.

belki haziranda mavi benekli çocuksun
ah, seni bilmiyor kimseler, bilmiyor
bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
belki yeşilköy'de uçağa biniyorsun
bütün ıslanmışsın, tüylerin ürperiyor
belki körsün, kırılmışsın, telaş içindesin
kötü rüzgar saçlarını götürüyor

ne vakit bir yaşamak düşünsem
bu kurtlar sofrasında belki zor
ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
ne vakit bir yaşamak düşünsem
sus deyip adınla başlıyorum
içim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
hayır başka türlü olmayacak
ben sana mecburum bilemezsin.

"sevmek kimi zaman rezilce korkuludur"
haddinden fazlaysa, uzunsa yıllar...

(bkz: bilemezsin)

sen yoksun...

gerçek acı ve çaresizlikle yazıldığını hissedebildiğiniz bir şiirdir

en sevdiğim şiirdir. ayrıca birisine okuduğum ilk şiirdir. benim için anlamı büyüktür yani. en sevdiğim dizeleri de şunlardır:
"ne vakit bir yaşamak düşünsem
sus deyip adınla başlıyorum
içim sıra kımıldanıyor gizli denizlerin
hayır başka türlü olmayacak
ben sana mecburum bilemezsin".

şiir olduğu sürece güzeldir.

ne vakit bir yaşamak düşünsem bu kurtlar sofrasında...en sevdiğim yeri.

lise birde edebiyat hocamızın aniden söylemeye başladığı ve o zamandan beri mıh gibi aklımda olan şiir.

bu bir sınırlılıktır. yapmayın!

ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
ben sana mecburum sen yoksun

bilemezsin...

her ne kadar 'bağlanmayacaksın' şiiri can yücel'e ait zannedilse de, paylaşılan metin perihan özcan'ın 26 nisan 2004 tarihli köşe yazısının şiirleştirilmiş halidir.

yer yüzünün en nadide, en iyi, en harika şiiridir.

mehmet aslantuğ denen aşmış insan ile arşa, nirvanaya ulaşan şiirdir;

attila ilhan'ın ilk ezberlediğim şiiri. ortaokuldayken ezberlemiştim. şiiri sevme nedenim bu şiir diyebilirim. o yüzden yeri bende ayrıdır

kime yazıldıysa kıskançlık sebebidir adımıza yazılan akrostiş bile olmamasından. yazıklar olsun

nice insanları fütürist, metalci, sürrealist, avangard, satanist olmaya sevk etmiş nice sevgi sellerinden sadece bir tanesi.

ütopyayı yaşayabiliyorlar insanlar kültürel olarak ayarlanıp kuruldukları zaman. ideolojimize ütopya (gerçekleşmeyeceğinden emin oldukları şey olarak) kişisel düşerimize ve tasarımlarımıza delilik, sapıklık diyebilen insanlar bunlar.