1.
bir adam yaratmak'tan bir alıntı:
allah'ım, ben yok olamam! her şey olurum, yok olamam. parça parça doğranabilirim. nokta nokta lekelere dönebilirim. tütün gibi kurutulabilir, ince ince kıyılır, bir çubuğa doldurulur, içilir, havaya savrulabilirim. fakat yok olamam. madem ki bu kadar korkuyorum, yok olamam.
eczahane camekanlarında, ispirto dolu bir kavanoz içinde, düşürülmüş bir çocuk ölüsü gibi, yumruk kadar bir et parçasına inebilir, bir şişeye hapsedilebilirim. fakat şişenin camından yine dışarıyı seyrederim, önümden geçenleri görür, kendimi bilir ve duyar, kendimi ve allah'ımı düşünebilirim.
razı değilim allah'ım! yok olmaya, kalmamaya, gelmemiş olmaya, mevcut olmamaya razı değilim. bu dünyada bırakamayacağım hiçbir şey yok. ne deniz, ne ağaç , ne şehir, ne ev ne kadın, ne de ben. bu kalıbım, bu zarfım, bu kafesimle ben. onların hepsini bırakabilirim. fakat şuurumu, bilmek, duymak, var olmak şuurumu bırakamam.
razıyım bir toz parçası olayım. insanlar üzerime basarak geçsin. canım acısın, duyayım. canımın acıdığını duyayım. razıyım bir kertenkele olayım. kızgın yaz günlerinde bir bahçe duvarına tırmanayım. tırnaklarımı tuğlalara geçireyim. yeşil ve ıslak sırtımı güneşe vereyim. fakat güneşle sırtım arasındaki öpüşmeyi duyayım. tuğlaların incecik zerrelerini sayayım. kovuklardaki böceklerin, bir boru içinden bakar gibi bana baktıklarını göreyim ve düşüneyim.
razıyım bir nokta olayım. fakat ona o noktaya bütün kainat, bütün mevcudu ile dolsun.
ben yok olamam. ağlarım, tepinirim, çatlarım, çıldırırım, ölürüm, fakat yok olamam. her şey benim olsun, vereyim, gökler, yıldızlar, gökteki samanyolu, ay, dünya vereyim. fakat aklım bana kalsın! aklım bana kalsın! aklım!..
allah'ım, ben yok olamam! her şey olurum, yok olamam. parça parça doğranabilirim. nokta nokta lekelere dönebilirim. tütün gibi kurutulabilir, ince ince kıyılır, bir çubuğa doldurulur, içilir, havaya savrulabilirim. fakat yok olamam. madem ki bu kadar korkuyorum, yok olamam.
eczahane camekanlarında, ispirto dolu bir kavanoz içinde, düşürülmüş bir çocuk ölüsü gibi, yumruk kadar bir et parçasına inebilir, bir şişeye hapsedilebilirim. fakat şişenin camından yine dışarıyı seyrederim, önümden geçenleri görür, kendimi bilir ve duyar, kendimi ve allah'ımı düşünebilirim.
razı değilim allah'ım! yok olmaya, kalmamaya, gelmemiş olmaya, mevcut olmamaya razı değilim. bu dünyada bırakamayacağım hiçbir şey yok. ne deniz, ne ağaç , ne şehir, ne ev ne kadın, ne de ben. bu kalıbım, bu zarfım, bu kafesimle ben. onların hepsini bırakabilirim. fakat şuurumu, bilmek, duymak, var olmak şuurumu bırakamam.
razıyım bir toz parçası olayım. insanlar üzerime basarak geçsin. canım acısın, duyayım. canımın acıdığını duyayım. razıyım bir kertenkele olayım. kızgın yaz günlerinde bir bahçe duvarına tırmanayım. tırnaklarımı tuğlalara geçireyim. yeşil ve ıslak sırtımı güneşe vereyim. fakat güneşle sırtım arasındaki öpüşmeyi duyayım. tuğlaların incecik zerrelerini sayayım. kovuklardaki böceklerin, bir boru içinden bakar gibi bana baktıklarını göreyim ve düşüneyim.
razıyım bir nokta olayım. fakat ona o noktaya bütün kainat, bütün mevcudu ile dolsun.
ben yok olamam. ağlarım, tepinirim, çatlarım, çıldırırım, ölürüm, fakat yok olamam. her şey benim olsun, vereyim, gökler, yıldızlar, gökteki samanyolu, ay, dünya vereyim. fakat aklım bana kalsın! aklım bana kalsın! aklım!..
devamını gör...
2.
var mıyım ki yok olayım ?
devamını gör...