benim burada ne işim var denilen anlar

yapıp yapmamak arasında gidip gelirken yapmaya karar verdiğim şeyi yaptıktan sonra gelen his.

akraba toplantıları.

bı keresinde arkadaşla emlak ofislerinde oturup film falan izliyordum sonra sırasıyla arkadaşın tüm aile fertleri gelmeye başladı ilk önce babası sonra ağabeyi falan işte .bı anda birlikte film izlemeye başladık .o ara benim ne işim varlan burada milletin ailesinin içine dahil olmaya çalışmış gibi bi his oluşmuştu.

yalancı bir samimiyet ilişkisinin döndüğü her içki masası. hele yüksek ve kötü müzik de varsa koşarak kaçılır

düğünde çile bülbülüm parçası çalarken allah kısmında eşlik etmem istendiği an

fazla samimi olmadığın akrabaların düğününe aile baskısıyla gittiğin zamanlar.

genellikle sevilmeyen akrabalara zorla götürülme anıdır..

ilkokul buluşması yapılmıştı 2018'de. gittim kimse hatırlamıyor beni. (ben 7. snıfta okul değiştirmiştim.) benim burada ne işim var dedim cidden.
ama muhabbet koyulaştı tekrar tanıştık resmen. o yüzden de arkamı dönüp gidemedim.

günde bunu yüz bin defa söylüyorum.

hayatı sıfırlama çoşkusu ile işinden istifa edip yeni eve taşınmışsındır. kümese düşen yeni tavuk, tilkinin merakını uyandırırmış. komşular toplaşıp seni sorgu suale çağırır. evdeki kadının seni darlar “az sosyal ol, insan sev” diye. bir gafletle kabul edersin.

bir gidersin ki, hiç bilmediğin bir jargon aralarında, jardinyerler, josephineler, çokırlar, duymadığın bilmediğin eşyalar, heryer varaklı aynalı, kahve fincanları şekil şükül neresinden tutulacak belli değil, anaları bunları sunum yapsınlar diye doğurmuşcasına aralarında tatlı bir yarışı. çoğunluğu sarı, kabarık saçlı bol takılı sarkmış ya da sarkmaya yüz tutmuş komşular ve sen. bir de sonsuz sessizlik aranızda..... içimden yükselen çığlık ise “benim burada ne işim var”

tanımadığım samimiyetten yoksun birbirine yakınmış gibi duran kendini havalı zanneden insanların arasında derim hep sen orada neden bulunuyosun diyen arkadaşlar olabilir bazen yeni bir ortama girdiğimizde ister istemez yaşadığım bir durum kaçamıyorum ne kadar istesem de özellikle pandemi öncesi tabi (bkz: burada benim ne işim var hissi)

geçen gün oldu. kırk yılda bir görüştüğüm birisi beni bir arkadaşının yanına götürdü. hayattan 3 saatim çalındı. ne acayip insanlar var şu hayatta dedirtti.

düğünde gelinin çiçek atma vakti..

bir zamanlar müslümanım. ramazan ayı oruçluyuz. arkadaş aradı iftar yapalım akşam mekan ayarladım. mekan deyince bir kıllandım neyse dedim gidelim. akşam leman'a (alkollü mekan) gittik sağım solum alkol masaları milletin kafası olmuş bimilyon dedim allahım affet. ne utandım ne utandım şimdi olsa takmam hoş şimdi olsa utanan taraf değil utandıran taraf olurdum.

taşlamayın lenn kafam acıdı. herkesin görüşüne kimse karışamaz. ehü ehü.

tam olarak şu andır.

şu andır.

yer yarılsa da yerin içerisine girsem denilir. ne yer yarılır ne de yerin içerisine girersiniz.

çok fazla istediğin bir şey vardır yaparsın o an gelen sorgulama durumudur bu.

oy kullanırken.

düğünlerin çok büyük bir kısmı