beşiktaşlı sözlük yazarları

hepsinin tinerci olduğu söyleniyor. doğru mu gençler?

sınıfta kimler beşiktaşlı diye sorduklarında tek parmak kaldıran çocuk sen miydin?

neden beşiktaş?

sıralı tam liste yapıyoruz.

beşiktaşım,sen bana babamdan kalan miras değil, çocuğuma olan borcumsun.

arkadaşın merakını hemen giderelim. zamanında tinercilik yapmış olsak daa... dermişim. yok abicim ya gayette kaliteli tatlı insanlarız yani. evet ama lisede bazı ufak vukuatlarimiz olmuştur seviyesiz tartışmalar falan. ama bakıldığında tartışan taraftan biri bensem öbürü karşı takım olduğundan, aynı seviyesizligi beşiktaşlı olmayan kişi de göstermiş sayılır.

beşiktaşlı olunmaz beşiktaşlı doğulur ve pek tabiiki bunun için çok mutluyum. içeriz bişiler kafalar güzelken daha iyi.

herkese yalan söyledik, biz en çok beşiktaş'ı sevdik.

dün gece sevgilim aradı birden,
ayrılalım dedi hayır yok senden
beşiktaşı daha çok sevdin benden....



come to beşiktaş

elektronik tinere geçtim ben, diğeri öksürtüyor

8.


90'larda buluşmak üzere dediğim yazarlardır , sevinsinler şanlı tarihleri için.

bizim aşkımız gerçekten çok farklı.herkes popüler ve daha çekişmeli maçları olan gs ve fb yi tutmayı tercih ederken; ben beşiktaşlı olmaya doğuştan taliptim sanki.siyah-beyaz asil renkleriyle ve çılgın taraftarıyla her daim bende farklı bir yeri olacak.

"havada aşkın sesi
köy içine doğru
bu sevdanın şahidi
dolmabahçe yolu"

ismail abi indir eteri! *

(bkz: beşiktaş sen bizim herşeyimizsin)

an itibariyle halay çeken yazarlar. hayır biz bu pandemide şampiyonluğu nasıl kutlayacağız kafada deli sorular.

sevdalı yüreklerde beyaz sürgünler,
halayla türkülerle sevdi bu kalpler,
yıldızlar tutuştu siyah beyazla,
marşlarımız ağlasın kartal aşkıyla,
beşiktaş seninle ölmeye geldik !
beşiktaş !

gücüne güç katmaya geldik,
formanda ter olmaya geldik,
beşiktaş seninle ölmeye geldik !

beşiktaş !

barbaros meydanı'nda dün gibi sevdan,
derin bir nefes çektik abbasağa'dan,
bir umudum sensin anlıyor musun?
hayat yaşanmıyor ki senle olmadan,
beşiktaş seninle ölmeye geldik !
beşiktaş !

gücüne güç katmaya geldik,
formanda ter olmaya geldik,
beşiktaş seninle ölmeye geldik !
beşiktaş !

hayatımdaki en güzel değersin !

beni de yazın oraya!

içimde coşkuyla aralarında olduğum yazarlardır. gelin bi' kucaklaşalım.

hayal meyal hatırlıyorum..
eskişehirspor ile kupada yarı final oynuyor beşiktaş..
ailecek beşiktaşlıyız.. penaltılara kalmış maç, tabi şimdiki gibi ciks çim zemin yok, yarısı çamur.. hele hele altıpasın içi çamur deryası..
evde heyecan dorukta, benim dünyadan haberim yok, balkonda oyuncak peşindeyim.
rıza penaltı atmaya geliyor. rızayı bilenler bilir, garanticidir. tıpkı şimdiki teknik direktörlüğü gibi.
rıza topu garanti olsun diye ortaya vururken top çamura yapışıp kalıyor. kaleci de hemen atlıyor ve topu tutuyor.
abim topuğuyla evin zeminine vurunca evde bir gümbürtü koptu.
ben koşarak "ne oldu attı mı beşiktaş?" diye sormuşum.
abim de o sinirle tuttu tuttu. gel lan buraya deyip dizine oturttu beni ve başladı saymaya;
söyle bakalım dıbırış
"1- zalad 2- recep 3-kadir 4- ulvi 5- gökhan 6- zeki 7- şifo 8- rıza 9- feyyaz 10- ali 11- metin"
bütün kadroyu yarım saatte ezberledim.
ama abim her sabah iştimasında bana saydırıyor bu kadroyu. benim için öncelikli görev olmuştu resmen.
aradan bir kaç hafta geçti..
evin önünde oynarken düşüp kafamı çarptım, kulağımın arkası açıldı ve kanıyor.
küçüğüm tabi korktum, babam kucakladığı gibi hastaneye götürdü.
doktor elinde iğne iplikle dikiş atmaya geliyor..
korkuyorum ama babam da bana "korkma oğlum acımayacak" diyor.
doktor tam operasyona başlarken babam dedi ki;
"amcası sen biliyor musun benim oğlum beşiktaşlı, hem de bütün kadroyu sayabilir"
doktor dedi ki ;
say bakalım ben de öğreneyim..
" tabi amca.. 1- zalad 2- recep.......11 metin"
ben ne olduğunu anlayamadan gözümden bir damla bile yaş akmadan doktor dedi ki
hadi geçmiş olsun bitti gitti. bak beşiktaşlı adamın canı acımaz.. kafana dikiş attık ama sen hissetmedin..
o günden beri ne zaman canım yansa başlarım hemen "1-zalad...."

sırada oğluş var.. ama artık "zalad yok"

ben, eşim ve dolayısıyla ufaklık. hamileyken de hiçbir maçı kaçırmadığımızdan mıdır nedendir bilemiyorum ama çocuk cidden doğuştan beşiktaşlı. daha bir aylıkken bile beşiktaş marşlarını duyar duymaz tüm ağlama krizlerine son veriyordu.
şimdi iki yaşına girmek üzere. cümle kurmaya yeni başladı.
ilk cümleleri şunlar: besiktas hen bizi heyseyimizsin, gücüne güc almaya geydik.
artı tüm gün bize artık silah zoruyla beşiktaş marşlarını açtırıyor. iki yaşında bir çocukta ne silahı demeyin, çok pis bir bakış atarım size.

ailemin ve yaşadığım çevrenin tek beşiktaşlısıyım ve bundan gurur duyuyorum.... bir yandan da biz nasıl şampiyonluk kutlayacağız abi? nasıl olacak o iş

kendisi askerde olduğu için * ben yazayım dedim.
kadıköy beyfendisi beşiktaş'ın beyfendi bir taraftarıdır.

+1903