bilge karasu sözleri

sevmeyi öğrendiğin gün, hiçbir eksiğin kalmayacak.

insan nasıl olsa öleceğine göre, bir şeyler yapmak daha iyi olur. ölüm boş bir şey, ölümü beklemek, oturup beklemek, boş bir iş. yıllarca sevgi sözü ile ölüm sözünü yan yana getirip durmuş, ikisi arasında bağ kurmağa kalkamadığı halde, öğrettikleriyle, söyledikleriyle, ölümün sevilecek, sevilebilecek bir şey olduğunu düşündürmeğe çalışır gibi davranmıştı.
oysa şimdi, bunda da yanıldığını sanıyor, düşünüyor... ölüme karşı çarpışmak gerek. ölüm, ancak, gelip tepene dikildiği, seni, gözünün yaşına bakmadan yanına alıp götürdüğü anca onu kabul etmelisin.
her gün amlını biraz daha arttıranların, her gün bir kaç sayfa daha okuyanların, her gün, alıştığı için bir takım işleri -gerçekte gereksemeden- yapanların, içlerindeki ölüm payını arttırmaktan başka bir şey yapmadıklarını, kendilerini ölümlerine biraz daha yaklaştırdıklarını parlak sözlerle söylediği zamanlar, kim korkutmak, kimi utandırmak, kimi yaptığından vazgeçirmek istemişti? şimdi anlayamıyor.
şimdi, yemek yemenin de, yatıp uyumanın da, herhangi başka bir alışkı gibi, kişiyi ölüme yaklaştırdığını, dua etmenin de kişinin içindeki ölüm payını artırdığını görüyor. ölçü şaşmıyor insanın içinde.