bilmeyi bir yasaya bağlayıp sürekli öyle olacağına inanmak

bilme biçimini tek bir yasaya indirgeyip , bununla da yetinmeyip sürekli öyle olması gerektiğine inanmak bilgiye şiddet uygulamaktır.

neden tek bir bilme biçimi var ki? çok faşistçe ve egoistçe bir bilme tarzı bu. rasyonel, yasalı, mekanik , durağan falan filan şeklinde bir yasa bu. biri çıkmış bilgi ancak ve ancak böyle olursa bilgidir , böyle değilse tayyaredir demiş herkesi de sindirmiş. esasen bu bilgi tanımına da aykırı bir şey. bilmek denen şey asla ve kat'a bu olamaz. ya bu yasaya uyacaksın ya da bu deveyi tencere dibin benden kara.

bilgiyi yasalaştırdın, kanun koydun , madde koydun eyvallah ama olgu ile bilgi arasındaki irtibatı nasıl kurduğumuzu doğa bilimleri çözebilmiş değil ki bu yasalara uyalım. hadi hepsinin geçtim bilgiye yasa koymak nedir arkadaş? babanın malı mı bu, tapusu sende mi bilginin de böyle kafana göre şekil şükül yapıyorsun.

büzükten bir yasa üretiyorsun ve diyorsun ki bu yasa var ya bu yasa başkasının ürettiği yasadan çok daha doğrudur ha hatta en doğrusu budur diye iddia ediyorsun . ne iddiası böyle olacak diye yasa koyuyorsun. neye göre peki? hiçbir kriteri yok tamamen uydurma bir yasaya göre. ve ancak böyle düşünürsen doğruyu bulabilirsin diye dikte ediyorsun.

bunu yapan da ibne descartes. adam çıkmış "aklın yaslarını doğaya ilmikleriz" demiş herkes de bunu yemiş. hala daha da yemeye devam ediyor. yani bir olgu öyle olduğu için değil de, ben aklımla kurguladığım için öyle tamamen keyfime göre bir yasa kuracam ve doğayı boyun eğdireceğim demiş. doğa da sıka sıka bunu kabul edecek. miş tabi.

bilgi kuramının (epistemoloji) ve bilginin ne olup olmadığı üzerine tartışmalar belki binlerce yıldır tartışılarak damıtılmış ilkeler üzerinde yapılmış, yapılagelmiş ve yapılmaktadır. oldukça da ciddi bir konudur. ha bu nasıl yapılmamalı, hangisini ciddiye almamalıyız diye sorarsanız, dönün yazdıklarınızı okuyun..