bir dakika sonra kanser olduğunu öğrenmek

ecelinizin buna benzer bir musibetle tecelli etmesi milli piyangoyu kazanma ihtimalinizden saha olası. bir saniye önce eşiniz, çocuklarınız yahut sevgilinizle geleceğe dair binlerce plan yapıyorken bir dakika sonra kanser hastası olduğunuzu öğrenmek, trafik kazasında birkaç kilo yağ ve ete dönüşmek kadar hayatın doğal akışının bir parçası.

dünyanız başınıza yıkılır. o an diliniz tutulur. nasıl lan dersiniz. halbuki doktor ağzından epey rahat çıkarır. çok ileri bir evrede değil diye içinize su serpmeye çalışır ama içiniz yangın yeridir. kimi arayacağınızı bilmezsiniz. böyle bir haber aranarak mı yüz yüze mi söylenir onu bile bilmezsiniz. tam bir bilinmezliğin ortasına düşersiniz.

her şeyden önce, anneme nasıl söylerim diye düşünmektir.

bir dakika sonra sevdiğim kadının yahut birinci dereceden bir yakınımın kanser olduğunu öğrenmekten daha kötü değildir zannımca...

kendi ecelimle çok uzun zamandır barışığım zaten...
ha bugün ha yarın, kolay kabullenebilirim...
diğerini sindirmem ömrüm boyunca mümkün olmayacakmış gibi geliyor...

doğru ve zamanında tanı sayesinde, büyük çoğunluğu diyabetten daha farklı değildir. kuşkusuz ki yaşam düzen ve konforunuzu sarsan bir durum. ancak kanser kavramı konusundaki olumsuz kültürel psikoloji, kişiyi asıl yıpratan nokta. oysa erken tanı, doğru yaklaşım, tedavi ve müdahalelerle pek azı ölümcüldür.
sözcüğün ve bilgisizliğin o gizemli lanetine ve psikozuna sakın teslim olmayın. çünkü o kanserden çok daha tehlikelidir.
olan olmayan herkese sağlıklı ve mutlu yaşam dilekleriyle..