bir insan kimden sevgi eksikliği görürse onun müptelası olur

tartışmasız gerçeklik.

ayrıca günlük tespitim olsun.

ondandır hep bizi kim yerle yeksan etse yine onun peşine gitmemiz. bulduğumuzun nankörü, bulamadığımızın meftunuyuz.

bir an şöyle durup tespitin doğruluğu konusunda kafa yorayım dedim ama sonradan rahatsız'a tamamen katılmaya karar verdim.

yerine ve kişilere bağlı olarak lütuf veya lanet olabilecek şey sonuçta.

tam olarak öyle değil, yani sonsuz ve mutlak değil bu iptila. bitiyor bir yerde, bıçak gibi kesilip atılabiliyor.

esirgenen şeylerin olduğunu hissettiğiniz süreç hem can yakıcı hem uzun oluyor genellikle ama müptelası olunan sevgiden * ya da sevgisine müptela olduğunuz kimseden özgürleşebilmeyi becerdiğinizde, gemileri yakmak pahasına zihnen uzaklaşabildiğinizde mümkün bu beladan kurtulmak, gerisi felah.

not: dikkatinizi çekerim, müptela > mübtela > bela.

bunun ikamesini yapar.
anne eksikliği çeken erkek anne bir kadın ile sevgili olur, baba yoksunluğu çeken kadın baba figürü bir erkek bulur.

sonra zaman sürecinde bu figürler onu tatmin etmeyince işte yeni arayışlar devam eder.
yeni ikameler yeni imgeler beynini rahatsız edip durur.

ta ki bu ikamelerin sevgi yoksunluğu olduğunu ona aksettirecek biri çıkana dek.
yani anne veya baba yoksunluğu aslında sevgisizliktir. görünürde karakter arayışı olabilir ama biz sevgiyi ararız. bulunca da üstteki yazarın dediği gibi beladan kurtuluruz.

(bkz: zeigarnik etki)

bilinçaltı, insanı yarım kaldığını düşündüğü şeye doğru - o yarım kalan olguya, duyguya ve(veya)duruma- tamamlamak için itermiş.

çok basit olayların durup dururken bu kadar karmaşıklaşmasının ya da önemsiz insanların hiç yoktan önem kazanmasının gerçek sebebi olarak açıklanıyor, bu etki.

“gitme, kaybedince daha çok seveceksin.” gibi bir şey zannımca *

her insanda işlemediğini düşündüğüm iddia.

öyle aman aman baba sevgisiyle büyümedim ama hiçbir zaman da babacan tavırlı adamlara bir merakım olmadı mesela yahut aksini düşünürsek, babama benzeyen erkeklerden de hiç hoşlanmam. onun dışında her telden insanı beğenebilirim, bir sınırlamam yok o konuda.

genellemelere çoğunlukla karşıyım. hele de söz konusu olan şey insan davranışlarıysa...