bir insana vereceğiniz en empatik tavır onu yargılamamaktır

hayır. insanları yargılamanın bize düşmediğini anladığımızda bunun doğru olmadığını anlayabiliriz.

bir insanın başka bir insanı yargılamaya hakkı yoktur.

hayatımdaki prensiplerimden biridir.
biri günah işliyorsa allah ile onun arasında derim umursamam,bir suç işliyorsa devletle onun arasında derim yine karışmam beni ilgilendiren şey “bana nasıl davrandığıdır gerisi beni ilgilendirmez” derim.

üzücü mesela. insan biraz empatik olur.

yargılamayın, uymuyorsa dönün gidin ve unutun, çünkü yargıladığınız her şey, ilerde yargılanacağınız hatta kişisel yargılamaya sebep olacak durumlar doğurur, ki! kişisel yargılamaların mahkemeleri yıllarca tutsak özgürlük yaşamanıza sebep olur.
dönün gidin ve unutun.

yine doğru.
hep doğru söylüyor mastor. içince bazen kızdırıyor insanları ama bunu yargılamıyorum asla neden?
çünkü ben yargıç değilim.

sen yargıç mısın?
eee o zaman susacaksın çünkü çok net ve basit bir cevabı var bunun.

sana ne?

bunu anlamak çok zor olmasa gerek.

benim sınırlarımı aşmaya çalısmadıkça haklı bir önermedir.

bahse konu olan muhatap yargılanma kaşıntısı içerisinde ise yapacak bir şey yoktur. aslında yargılamak öncül olduğu zaman ya da bön olduğu zaman rahatsız edicidir. öte yandan insan gömlek cebinde, önüne ve yanına yargısını koymadan, gömlek cebinde taşımalıdır. yargımız bizi biz yapan çizgilerden ibaret.

af buyurun, içip içip arayan adamlar var, ertesi gün de arar ben seni aramışım ne dedim sana? diye sorar. sonra üzülüyor haliyle. üzmek lazım.

bize ne olan durumlar ulu orta konuşulmadıkça doğru önermedir.

örnek olarak uluorta konuşulup sonra sahte dekontlar ortaya çıkıp sonra bir ara ortama mehmet ali ağca akrabam hepinizi keserim gibi bir mevzu düşüyorsa öyle bir yargılanır ki yaptık.

yani olan şeyleri uluorta ortaya döktüklen sonra size ne demeyin bir zahmet.

bir empatsanız zaten yargılamazsınız, empatinin ne olduğunu bilmeden başlık açma hedesi.

barış alper yılmaz'ı yargılamayanı sevsinler canım benim.

bunu yüzüne yaparsanız bence problem yok. çünkü bir kişiye değer veriyorsanız yapıcı biçimde yargılayabilirsiniz. bunu öğrenemediyseniz tongue fu kitabını öneririm. fakat siz bunu yapmıyorum deyip kapalı kapıların ardında üçüncü kişilerle yapıyorsanız, evet işte o ayıp. (bkz: ulan hepiniz oradaydınız be)