bir romanı sürükleyici kılan anlatımı mı yoksa konusu mu

her iki özellik de dikkat çekicidir ancak bir seçim yapılacağı zaman ben şöyle düşünürüm. bir konu ne kadar dikkat çekici olursa olsun yazar tarafından akıcı bir anlatımla okuyucuya aktarılmadığı sürece muhtemelen ilk iki üç sayfada okumayı bırakma özelliği taşır. klasik bir konuyu akıcı bir anlatıma bürüyen yazarın romanı ise birkaç günde bitirilebilir. tabii ki hem konusu hem anlatımıyla farklılığı ve akıcılığı taşıyan roman bir şaheserdir.

elbette ki anlatımı yani üslûbudur. dünyada aynı konuyu ele alan onlarca eser vardır. farkları anlatımı ile ilintilidir.

konunun anlatımı.

karakterde kendini bulmaktır çoğu zaman.

benim oyum anlatımdan yanadır. konular dediğin romanda çok değişemez zaten. temel çatışmaların üzerine kurulur isimler değişir sadece. anlatım ise dilin tüm olanaklarına sahip olduğundan yepyeni tarzlar yaratılmasına müsade eder.

konu ne olursa olsun , her şeyi sürükleyici kılan üsluptur. bi çiçeğe herkes bakar , ama bazılarında çiçek dallanıp budaklanıp koskoca olurken bazılarında çiçek kurur sararır solar.

konusu. yakup kadri,reşat nuri, halide edip.....gibi cumhuriyet yazarlarının anlatım dili bana her zaman ağdalı ve zorlama gelmiştir ve de uzattıkça uzatırlar. ama konuları için neredeyse hepsini okudum.

konusudur. tamam anlatım da gerekli lakin konusu oldukça daha önemlidir. misal bir roman okuyorsun konusu da oldukça ilgini çekmiştir, sonunu da ister istemeden merak ediyorsun çünkü konusu seni sonunu meraklandırmaya itmiştir.

üslup her şeydir azizim.
hatta bir yerlerde “ üslup gerçeğin katildir “ gibi bir söz de okumuştum.

anlatımı. aslında birbiriyle ilintili olaylar. iyi bir anlatım olursa krem peynirin yapım aşaması bile keyifli gelir.
konu dediğimiz şey hepimizin aklına geliyor. senin aklına geliyor benim aklıma geliyor ama bunu yeterince iyi anlatamıyoruz.

anlatım bence daha önemlidir.

ikisi de birinci sıradadır. ayırmam mümkün değil.
konu daha az önemli desem, okuduğum onca romana haksızlık etmiş olurum. mesela ben vıcık vıcık romantik aşk romanı okumam. o roman isterse anlatım dalında oskar alsın, cık.
anlatım daha az önemli desem, jean christophe grange'e, tess gerritsen'e, ahmet ümit'e, jo nesbo'ya haksızlık etmiş olurum. benzer konularda piyasada tonla kitap varken, nasıl bu yazarların kitaplarıyla bir tutarım?
bir romanda her şey bir bütündür. kapağı dahil.

ikisi de birbirinden önemlidir. çoğu zaman, anlatımını bilmediğimiz bir kitabı, sadece konusu ilgi çektiği için okumaya başlıyoruz.

konusu her ne kadar ilgimizi çekse de anlatımını sürükleyici bulmadığımız kitabı, ya yarım bırakıyor ya da uzun zamana yayarak okumayı bitiriyoruz.

anlatımının her ne kadar sürükleyici olduğunu bilsek de konusu ilgimizi çekmeyen bir kitabı da okumak gereği duymuyoruz.