bir şeyi yalnızca kendi başına gelince anlamak

maalesef çoğu kez durum böyle. söz gelimi max planck bilimin savaş için kullanılmasını söyleyen bildiriyi imzalamış, 1. dünya savaşında 2. oğlu erwin fransızlar tarafından esir alındığı sırada en büyük oğlu karl verdun eyleminde öldürüldükten sonra bu yaptığından pişman olmuş ve evladını kaybetmenin acısını anlayınca savaşın ne kadar kötü olduğunu ve savunulmaması gerektiğini çok acı bir şekilde anlayıp yaptığından pişman olmuştur.

ayrıca charles bukowski'nin konuyla ilgili bir de şiiri vardır;

'aynı kadınla iki kez
evlenerek hayatımı mahvettim' demiş
william saroyan.

hayatlarımızı mahvedecek bir şeyler
her zaman vardır,
william,
neyin veya kimin
bizi önce
bulduğuna
bakar,
mahvolmaya hep
hazırızdır.

mahvolmuş hayatlar
olağandır
bilgeler için de
ahmaklar için de.

ancak
o mahvolmuş hayat
bizimki olduğunda,
işte o zaman
farkına varırız
intiharların, ayyaşların, hapishane
kuşlarının, uyuşturucu müptelaları
ve benzerlerinin.
varoluşun
menekşeler kadar,
gökkuşağı
kasırga
ve
tamtakır
mutfak
dolabı
kadar
olağan
bir
parçası
olduklarının.

insan bir tek kendi ölümünü anlayamaz. anlaması gereken en önemli şey o iken, onu anlaması için de ölmesi gerekir.
paradoksun böylesi ?!

sonrasında da utanılan durum.
keşke başıma gelmeden anlasaydım, atıp tutmasaydım diye.

ilahi adaletin tecelli etmesi durumudur. bu sebepledir ki; kimseyi kınamayın, yaşadığı sıkıntılar hakkında hiçbir yorum yapmayın.

ölüm
sağlık
boş boş teselli vermek her zaman o kadar kolay ki.

empati yoksunu olmakla eşdeğer.

nasrettin hoca bir gün eşekten düşmüş. hocanın başına insanlar toplanmış. hocaya demişler ki;
-hocam bir doktor çağıralım mı?
nasreddin hoca cevap vermiş:
-yok yok, benim halimden doktor değil, eşekten düşen anlar. siz bana eşekten düşen birisini getirin, eşekten düşenin halinden eşekten düşen anlar.

yani demem o ki, bir olay başkasının başına geldiğinde elimizden geldiği kadar anlamaya çalışır empati kurarız ancak bu konuda ne kadar özverili olursak olalım kendi başımıza gelmeden tam anlamıyla anlayamayız.
nasreddin hoca'nın dediği gibi "eşekten düşenin halinden yine eşekten düşen anlar."

evlat sahibi olmak
ailenden birini kaybetmek ölüm ayrılığı
kanser
aşk
yapmam dediğin filmin başrol oyuncusu olmak hayat oyun sahnesin de tabi ! içinde aşkda ölümde aldatmak aldatılmak da olabilir

corona virüs.

kendimden değil ama çevremdeki arkadaşlarımdan biliyorum. bir şey hakkında bir kere de uyarsak bin kere de uyarsak başına gelmediği sürece idrak edemiyorlar. üzücü ama elden başka bir şey gelmiyor. o da öyle öğreniyor diyip salıyorsunuz bir noktadan sonra.

empati eksikliğinden kaynaklı bir sorun.

insanın en büyük sınavı bu olabilir. bi güzel atıp tuttuğumuz ahkam kestiğimiz şeyler vardır mutlaka hepimizin. oturduğumuz yerden yapanları/yapmayanları eleştirdiğimiz. ne zaman ki o şeyle sınanırız o zaman anlarız öyle konuşmakla olmuyormuş.

ateş düştüğü yeri yakar