bir şey başına gelince daha dikkatli olmaya başlamak

istemediği bir olay yaşayınca, bir şeyden pişman olunca, benzer durumlarla karşılaştığında, hatta daha basit durumlarda bile eskisine göre çok daha dikkatli ve temkinli olma durumudur. sütten ağzı yanan yoğurdu üfleyerek yer diye boşuna dememişler.

sütle yoğurttaki gibi somut ve basit durumlarda dilimizdeki acıyla klasik kosullanıyoruz da duyguların işin içine girdiği karmaşık durumlarda insan arsızlaşıyor. aynı yolları aynı hevesle ilk kez geçiyormuş gibi bir yürüyor ki inanamazsın. halbuki yol aynı son aynı...

atalarımız bu kadar uzun yazmamak için
bir musibet bin nasihatten iyidir demiş.

(bkz: tramva sonrası stres bozukluğu)