bir tercih olarak cehalet

kültürel hegemonyadan aptalın egemenliğine geçiş dönemine neden olan davranış biçimidir.

bilginin, akılın ve mantığın gücü altında ezilen ve yemek yemek, çalışmak ve sevişmekten başını kaldıramayan sokaktaki adamın sabrının bir sınırı olacaktı elbette. ona sürekli neyi, nasıl yapması gerektiğini anlatan entellektüel sınıftan artık bunalınca iyiden iyiye bir tercih yapması gerektiğini fark etti.

ve cehalet iyi bir seçenek gibi göründü sokaktaki adam için. çünkü cehalete ulaşmak için bir şey yapmasına gerek yoktu hatta cehalete giden yol hiçbir şey yapmamaktan geçiyordu. hiçbir şey yapmamakta bu adamlara bolca boş zaman bırakıyordu hiçbir şey yapmayacakları.

ama cahil kalmak yeterli gelmedi onlar için. sayıları arttıkça cesaretleri ve pervasızlıkları da arttı. ve düşünmekten pek hoşlanmadıkları için kendileri yerine düşünecek yöneticiler buldular. bu yöneticilerde aranan temel özellik cahillerle iletişimi kuvvetli tutacak kadar cahil olmalarıydı.

yine yeterli gelmedi ve herkes cahil olsun istediler. kendi tercihlerine saygı duyulsun istediler, kimsenin tercihine saygı duymazken. ama bu sefer şöyle bir avantajları vardı. güç onların elindeydi. gücü elinde tutan saygıya da hükmederdi. öyle de oldu.

bir tercih olarak cesaret mutluluğun anahtarıdır çünkü bilmek acı çekmektir.

“deliler, deli olduklarını kabul etmezler.”