cehalet mutluluktur

sıkça kullanılan bir önerme, genelleme.
ingilizce’deki (bkz: ignorance is bliss) önermesinin türkçe çevirisidir aynı zamanda.

kullanan kişinin hayata karşı karamsar bir bakış açısı olduğunu gösterir. çünkü bir seviyeden sonra edinilecek yeni bilgilerin ancak taşıması zor yük, acı, boşluk veya anlamsızlık getireceğine inanmaktadır. tabii bir de kendisinin cahil olmadığına.

karşıt görüşlüler ise şöyle cevap verebilir:
eğer cehalet mutluluksa neden etraf mutlu insanlarla dolu değil? - stephen fry

ilk önermeyi savunan kişi buna “cahilin mutsuzluğuyla benim mutsuzluğum bir mi” diyebilir tabii, ama kim karar verebilir ki bu sorunun doğru cevabına? ne bilge olan cahilin mutsuzluğunu bilir, ne cahil olan bilgenin.

edit: ayrıca (bkz: dunning-kruger etkisi). birebir olmasa da “biliyor olma hissi” veya özgüvenin mutluluk getirdiğini varsayarsak oldukça ilişkili bir etki

ülkenin yarısının mutlu olmasının en temel sebebi olan gerçektir. diğer yarısını dert sahibi ediyor o başka.

aklıma "savaş barıştır, özgürlük köleliktir, cahillik güçtür" geldi

efendim?

evet, mutluluktur. uzun uzun anlatmak istemiyorum, şu tanımımda açıklamıştım; #205961

ne zaman duysam aklıma şu sahneyi getiren cümle.

şu sözü bilgili birinin söylediğini görmedim.
tanım: cahil turnusolu söz.

george orwell'a üstünden türetilen soruların sorulması gereken cümle.

yani akla gelen cümle"akıllı olup dünyanın kahrını çekeceğine, deli ol dünya senin kahrını çeksin."
akıllı olup ne olacak sanki değer mi görüyor sanki ?!.

cahil olma kafası diye bir ilaç çıksa koşarak alınacak durumdur. dert yok tasa yok.

her yeni öğrendiğim bilgide hissettim şey tam olarak bu. cahillik, cesaret veriyormuş, mutluymuşum. öğrendikçe kaygılarım artıyor, umutsuzlaşıyorum.

cehalet yada cahillik mutluluk mudur bilmiyorum. ben olaya şuradan bakmak istiyorum.
cahil mutluluğu bilir mi?

hayır asla değil. hatta bunu hem kendisine, hem herkese haykırmak, onurlu insanın en büyük işi gücü olmalı. sanırım bu çağın en büyük sorunu kimsenin cahilliğinden utanmıyor oluşu. çok kimsenin hiç bir konuda bilgisi yok, fakat çok ilginç ki fikirleri var. bilmiyorlar ki o sığ fikirler bile kendilerine özgü fikirler değil, kendilerine hap gibi kalıp kalıp dayatılan fikirler. özellikle son dönem gençliğinin büyük bölümünün beyinleri yok, fikirleri var gibi zombisel yaratıklara dönüştüklerini gördükçe kahrolmaktayım.

bu çağın insanınından sanki özgünlüğü kazımışlar. kalite yeniden doğmuyor. herkes kitap okumaya zaman bulamadığı yalanına sığınıyor. bu riya bile kocaman kocaman çürütmeye yeterli insanı. herkes birine benzemenin büyük yarışı içinde. oysa bilmemek değil, cahilliğinden utanmamak ayıptır. bunu bir hatırlasak belki çok şey düzelecek.

"cehalet mutluluktur" sözü bir cahil tarafından söylenemeyecek kadar anlam dolu ve derin bir sözdür . cehalet hakkında fikriniz olması için cahil olmamanız gerekir. ayrıca cahiller cahil olduklarını bilmeyen kimselerdir. dolayısı ile bu durumdan bir mutluluk hissetmezler.

tez kendi kendini çürütür!

şu halde arada sırada cahil olmak istiyorum.

cahillerin de kafasını s... az objektif bir araştırma yapın be kardeşim.

kesinlikle öyle. ıki sayfa bir şey okuyorum yüzüm hemen asılıyor, ciddileşiyorum, ses tonum değişiyor.
faydaları güzel tabii. kibarlaşıyorum, zihnim rahatlıyor ve durumları çözme hızım artıyor, yaklaşımım daha farklı oluyor ama hiç bir şey o iki sayfa öncesi gibi olmuyor. o aptallık hali sonsuz bir huzur kaynağı.
o yüzdendir kaçıyorum çoğu şeyden çünkü biliyorum bilirsem canım daha çok yanacak.

ciddi bir meselede, insanlar konunun eğitimini almış kişileri dinlemek yerine şarlatanları dinliyor ve herkes her şeyi en yanlış şekillerde bilip, doğru bilenlere had bildiriyor. orta çağ'da bile bu kadar cehalet yoktu.

hayatimda duydugum en mantiksiz cikarimdir bu dusunce. ve cok tehlikelidir de. zihninde bu dusunce yapisini barindiran kisiyi kisisel gelisiminden alikoyar cunku. sahiden cahillige iter...

cahil kalmis kisi/kitle/toplum cok kolay somurulur, cok kolay manipule edilir, cok kolay kandirilir. e hal boyle iken, kafa cehaletle deve kusu gibi topraga gomulse dahi burun pislikten cikmaz. gunumuzun yasam kosullari basta buna izin vermez. dolayisiyla degil mutlu yasam, kendi capinda oylesine yasam dahi insana haram olur. ve dunyanin en mutlu toplulugunun yasadigi ulkeler afganistan, pakistan, hindistan ve benzeri ulkelerdir diyemiyorsaniz eger, zaten su cahilce dusunce kalibi basindan dogrulugunu yitirmistir efenim.

ne olur bu sekilde dusunecek kadar sığ olmayiniz lutfen. inanin yasadiginiza, yasayacaginiza pisman ederler sizi, o kadar soyluyorum...

toplum olarak cahiliz ama işin kötü yanı mutlu da değiliz fakirlik yüzünden.