bir türlü bitmeyen memnuniyetsizliğimiz

iddialı olduğunu düşündüğüm fakat sadece düşüncede mükemmel olduğunu düşündüğüm durumumuz.

biz insanlar memnun olmuyoruz hiç bir şeyden. olmadığımız gibi üstüne bir de yakınıyoruz. karşı masamda oturan abiler beni bu başlığa zorladılar itiraf edeyim. sıcak esmiyor derken tepemize daaan diye yıktı klişeyi.

bir sazan avı içinde hissettim kendimi ama dedim sen bu tufalara düşecek adam değilsin, al havanı bak manzarana serinle sana mı kaldı baharı falan karıştırıp dahil olmak, uzatmak bu yersiz geyiği.

bizim büyük memnuniyetsizligimiz böyle ortaya çıktı. tabi herkesin kendine göre memnunyetsizligi var. herkesin yaşadığı kendine benim payıma düşen bu olduysa demek ki.

nem çok nem. gerçek sorun bu. bu gün hiç esmedi.

gerçekten bize ait bir hayatımız olsa, memnun olacağımızdan eminim.

modern insanın sorunları bitmiyor. cidden yaşadığımız hayatın, bize ait olduğunu düşündüren şey nedir. heppimiz bir diğerimiz gibi yaşıyoruz, birbirimize özenerek, birbirimizi taklit ederek yaşıyoruz.

yenilik, özgünlük yok. tutkulu değiliz. devrimci bir ruha sahip değiliz. biz sadece hayata ayak uyduruyoruz, şekillendirmek gibi bir niyetimiz yok. bize sunulan her şeyi kabul etmeye mecbur olduğumuza inanıyoruz. üstelik buna yaşamak diyoruz.

amaçsız yada boş işlerin peşinde olan insanlarız. bir idealimiz yok. ıdollerimiz popçular, dizi oyuncuları ve komedyenlerden ibaret.

berbat bir hayat yaşıyoruz. girmemiz gereken sınavlar, bitirmemiz gereken tezler, sabah erkenden kalkıp gitmemiz gereken işlerimiz var. kendimize vakit ayıramadığımız bir yaşamdan nasıl memnun olabiliriz ki.

ışıltılı metropollerde, korka korka yaşıyoruz, fare deliği gibi evlerde kendimizi güvende hissediyoruz. fikirlerimiz bizi tatmin etmiyor. bilmelerini istedikleri kadarıyla yetiniyoruz. kendimize ise hiç bir anlamda yetemiyoruz. birey olmak gibi bir çabamız ne yazıkki yok.

haliyle memnun olamayız zaten bir hayatımızda yok.

inançsız, doyumsuz insan özelliğidir. hiçbir zaman da mutlu olmaz..
çevrelerine de olumsuz, karamsar enerji yayıp dururlar.
benden uzak olsundurlar.

insan evrimsel süreçte hayatta kalmak için her zaman daha fazlasını arzulamaya programladı kendini. bu sayede atalarımız kendilerini yok olmaktan kurtardılar. daha fazla yemek, daha güvenli bir yer, neslin devamlılığı için dah açık partner ve daha nice şey. modern insan için de bu geçerlidir, yanlızca şartlar ve zaman değişti. daha iyi bir iş, daha iyi bir ev, daha iyi bir araç gibi. tmeel sebebi olan hayatta kalma içgüdüsüne incelediğimizde çok da kızmamamız gerekendir.

bir dilim ekmeğe bile mutlu olan bir insanım. ne iş yapsam mutlu olurum. çok zorlayan şartlarda bile biraz dayanırsam geçer derim. çünkü ayın 15 günü yağmurluysa 15. günü mutlaka güneş açacaktır. bu yönden mutluyum, umutluyum. bir dilim ekmeğe bile mutlu olurum. ama aksine sizin bir de üzerine sürecek balınız bile varken neden yanında kaymağım yok, ne kadar şanssızım diyorsunuz, ağlıyorsunuz. doyumsuzsunuz. hiçbir şeyi beğenmiyorsunuz. bu hayata zaten sınanmaya gelmişken neden diyip duruyorsunuz. neden? kendinize kelepçe vurmanız yetmiyor mu bu yaşınıza kadar kendinize zindan etmişken hayatınızı? keyif almayı beceremedikçe israf olarak bu dünyadan gelip gideceksiniz. size acıyorum. ve sizi asla affetmeyeceğim.