tadilatı hiç bitmeyen bir şehirde yaşamak

"küçükken sanırdım" vakası.

zannederdim ki bu şehirdeki inşaatlar, onarımlar, yollar, bakımlar, kazılar, vinçler bir gün bitecek. bir hedef var, ona ulaşınca sessiz, huzur içinde yaşayacak şehir insanları.

biraz büyüyünce işin dehşetli doğasını farkettim. -inşaatlar hiç bitmeyecek.

ordulu olup orduda yaşayanlar bilir. belediyenin canı sıkılınca yaptığı ve en sevdiği aktivite; yolları kazımak. hatta uzun yıllar bitmeyen bir ulubey yol kazı çalışması vardır. ordulular, sevgilerinin kalıcılığını ulubeyin bitmek bilmeyen yol çalışmasıyla ifade ederler. yıllar sonra bu sevgi tanımlarına dayanamamış ve şu sevgiye bir de ben ket vurayım dercesine belediye bu yol çalışmasının baya bir kısmını bitirmiştir. sonuç; olan sevgiye oldu ama bizim köyün virajları kalmadığı için mutluyum.

insanı hayattan soğutan eylemdir.

istanbul'da bildiğiniz üzre her yer inşaat. hemen evimizin 60-70 metre ilerisinde yaklaşık 1 yıl sonra bitecek olaran bir inşaat var. toz mu gelmiyor, her yer çamur mu olmuyor, sesler kafa mı ütülemiyor, iş makineleri yüzünden kavga mı çıkmıyor.. rezillik ötesi. işin kötü yanı ise orası bitince yine evin yakınlarında iki inşaat daha başlayacak (arka sokak). kendimi bildim bileli hiçbir zaman tadilat tamirat inşaat bitmedi. uzun yıllar boyunca bitmeyecek gibi.

eskiden haberlerden sonra filmler yayınlanırdı. talk show, reality show, yarışma programı olurdu. bunlar kısmen hala var ama ağırlıklı olarak dizi izliyoruz.

bu dizilerde havuzlu lüks villalar veya site içi güvenlikli yüksek binalarda yaşayan insanlar var.

neden sürekli aynı diziler yapılıyor çünkü bu dizileri izleyenler o evleri almak istiyor. olmayan bir refah içinde yaşama isteği farkında olmadan bilinç dışı olarak bize kazandırıldı yıllar içinde.

bu nedenle de inşaatlar bitmiyor. % 500 kar ile satılan daireler olduktan sonra neden bitsin diziler ve inşaatlar.