bir yarayı dile getirme biçimi olarak anlatmak

yazı yazmaya meftun olan herkesin aslında yapmaya çalıştığı şeydir.

bu söz brenda lozano'nun ideal defter isimli etkileyici kitabından alıntıdır. bu kitapta olduğu gibi bu tanımda da anlatmak fiili yazı aracılığıyla anlatmak anlamında kullanılacaktır.

elbette sadece yazı yazmakla dile getirilmez bir yara, bunun onlarca farklı yolu, yöntemi bulunabilir. zamanında bu sözlükte bibliyofil unvanına sahip olduğum için ben bu dile getirme çabasını edebiyat ve yazı üzerinden anlatacağım.

hiçbir şey anlatmadım henüz. tabiidir ki benim de kendime göre yaralarım var. bazıları canım çok fazla yakıyor zaman zaman. ama her yaranın kendi karakteristik özellikleri vardır.

bazı yaralar kısa vadede büyük acılar çektirir insana ve sonra zaman içinde kaybolur gider. bazısı uzun vadede ince ince sızlar kendini asla unutturmamak niyetiyle ve kolay kolay da geçmez. bazıları hiç yok gibidir aslında. sadece hiç beklenmedik bir anda, hiç umulmadık bir tetikleyici ile insanın en derinine batar.

bunlarden en az birine herkes sahiptir. lafı yine uzattığım için belki unutmuşsunuzdur diye yineleyeyim. yaralardan bahsediyorum.

anlatarak dile getirmek bir yarayı iyileştirmek için güzel bir yoldur. anlatmak için birçok insan da yazıyı seçer. hem fiziksel temas hiç olmadığı için, hem de kimsenin yüzüne doğrudan bakmak zorunda kalınmayacağı için.

kişisel olarak da edebi anlamda da hiç beğenmediğim yazar nazar bekiroğlu'nun sevdiğim bir cümlesi vardır:

birine altı çizili kitaplarınızı vermek, yaralarınızı emanet etmektir bir bakıma.

yazı yazmak, yazarak anlatmak, zaten yazılmış olanlardan medet ummak bir yarayı sağaltmak için belki de en güvenli, en tesirli yoldur.

geçmişler olsun.