bir yıldır hiç makyaj yapmamış olmak

tam bir yıl değil aslında, yaklaşık bir yıl oldu. corona süreci ile birlikte makyaj yapmayı bırakmıştım çünkü marketten başka bir yere gitmediğim için gerek olmuyordu. sonra da maske takmak zorunlu hale gelince daha da gereksiz olmaya başladı.
bugün baktım da pek çok makyaj malzemesini atmam gerekecek olur da pandemi biterse. açıldıktan sonra kullanım süresi bir yıl olanlar çöpe gidecek.
açılmamış bir iki parça ve parfümden başka bir şeyim kalmayacak. daha da fenası yeniden makyaj yapmayı hatırlayabilecek miyim bilmiyorum.
makyaj yapmak için insanın kendini iyi hissetmesi, iyi hissetmesi için makyaj yapması gerekliymiş meğer.

özellikle rujun nasıl bir şey olduğunu unutmak. mezleke havasında dolaşmaktan bıktık vallaha murra...

bir erkek traş olmayı, bedeli 10 tl bile olsa bedenine parfüm sıkmayı, yüzüne losyon sürmeyi nasıl önemsiyorsa kadın da aynı şiddetle makyaj yapmayı önemsemelidir. bakımsız, ojesiz, kuaföre uğramamış bir kadının hayata küstüğü inancındayım. kadın hayata küserse zaten yobaz baskısı altında olan bu ülke tamamen karanlığa gömülür.

sadece makyaj ile kalsa iyi dediğim durum.
yakında, şöyle bir şeye benzersek şaşırmamak gerekir.

zaten yapmayı çok çok sevmediğim, pandemi karantina olayları da olunca hepten bıraktığım eylem. geçen heveslendim, evde kendi kendime bir rimel süreyim dedim, gözlerim felç oldu. kızarma ve şıpır şıpır yaş döktüm. bir de elimi gözüme rahatça atmaya o kadar alışmışım ki, her elimi gözüme atmamla, h...r demem arasında bir saniye oldu. her şey normale dönüp de, insan içine çıkınca, yapabilmeye başlamak belli ki zor olacak kendi adıma.
fakat her şeye rağmen evden çıkmasam da tek vazgeçilmezim ojeyi bırakmadım.

bir yıldır cildine oldukça zararlı olan yabancı maddeleri sürmemiş olmaktır.

güzel bir şey yapılmıştır bence.

ben bakıyorum kimsenin de cildi ayna gibi olmamış hikaye bunlar.

makyajı kendin dışında herkes için yaptığının kanıtı.

herhâlde cilt nefes aldığını hisseder ama makyaj var, makyaj var.

kimyasaldan uzak 1 yıl yani.

ay nasıl 1 yıl makyaj yapmadan durabiliyorsunuz ben sabah kalkıyorum cilt bakımı mi yapıp hemen makyaj yapıyorum, her gün farkli ruj, farkli far, farkli eyeliner stili hosuma gidiyor yani napayım yapmayıp o kadar para verdim boşa kutuda mı kurusun

cilt makyajsız kalır da o malzemeler kuruyup gitsin mi? tabi ki öyle bir durum söz konusu değil. ve makyajı kendimiz için yapıyoruz beyler üzücü ama gerçek olan bu. hatta öyle deneysel sonuçlar çıkıyor ki anlatamam. 'sanat sensin be' dedirtiyor insana adeta.

bir yıldır dışarı çıkarken makyaj yapmamak olarak degistirmek istediğim başlık. dışarı çıkarken makyaj yapmasam bile evde canım sıkıldıkça makyaj yapıyorum. gecenin 3ü herkes uyumuş ben de ayna karşısında makyaj yapıyorum. sebep? can sıkıntısı.

cildinize bayram havası falan yaşatmaz. ancak kimyasalların etkisinden bir nebze kurtulursunuz. unutulmamalı ki her an cildimiz dış etkenlere maruz kalıyor ve bunu sıfıra indirme gibi bir lüksümüz yok. dışarı mı çıktın hop egzos cildine yapışıyor. sigara mı içtin? partiküller yüzünde. arkadaşınla yüzyüze mi konuşuyorsun? görmediğin mikro tükürükler yapışıyor.
ara ara profesyonel cilt bakımı ve günlük evde yaptığımız temizleme işlemleri ile makyaj yapmamak birleşince bir şeye benzer.
ışıltılı, siyah noktasız ve sivilcesiz ciltler dilerim.

bir insan bu kadar kendini salmamalı ya.

yok yok, inşallah bu makyaj denen illetten böylelikle kurtulmuş olursunuz.

doğallık kazanacak beybililer.

makyaj yapmayı bilmiyorum. aslında bundan birkaç yıl önce denedik arkadaşlarla, anladık ki bana makyaj yakışmıyor. yüzümün yarısı dudak gibi oluyor bana uymadı makyaj.* yakışana da yakışıyor o ayrı... gerçi artik bu pandemi döneminde bir tiktokcular bir de internet meşhurları makyaj yapiyor. normal halk benim gibi oldu.*

ben bir erkek olarak karşı cinste makyajı sevmiyorum.
yüzüne boya badana yapmaya gerek yok.
onun yerine doğal yöntemlerle makyajsız şekilde cildini güzelleştir falan ne bileyim
makyaj kolaya kaçmak gibi, hoşuma gitmiyor

maskenin bunaltıcılığı sebebiyle gerçekleştirdiğim eylem. maskeye fondöten izleri çıkması ayrı olarak sinir bozan bir durum. ruj sürsen maskeden dolayı dağılıyor falan. cidden nefret sebebim.

bir yıl değil kendimi bildim bileli böyle. yüzüm boya tutmuyor. şaka değil öyle cidden. ayrıca yüzümde gereksiz bi ağırlık hissetmeme de neden oluyor. rahat rahat gözünü kaşıyamazsın, endişe anında dudağını ısıramazsın. bırak onu su içmek bile eziyete dönüşür şimdi bardakta ruj izi kalacak mı diye. fondöten faşistliğine* hiç girmek istemiyorum. bırak benim cildim sivilce lekeleriyle, çukurlarıyla, çilleriyle öylece kalsın. ben dert etmiyorum ama insanlar ıyy şuran buran diye sürekli gösteriyorlar. o sivilceleri kapatmak için insanlar üstüne kimyasalı boşaltıyor. sonrası daha kötü oluyor tabi. insanları rahat bırakın abi. sanki sirkteyiz. herkes podyum mankeni olmak zorunda mı?

edit: ama yine de bazen yapıyorum. *

garipsemediğim durum.
ben nur yüzlü biri olduğum için günlük hayatta sürekli makyajlı gezemem. **
madem 1 yıldır makyaj yapmamışsınız bundan sonrada yapmayıverin n'olacak. etmen guzum. sürmeyin o kimyasalları oranıza buranıza.