yaykadını yazar profili

tolga çevik işin içinde olunca iyi bir film izleyeceğimi düşünüp ekran karşısına kuruldum.
film bittiğinde filme dahil herkese kurulmuştum.
tolga çevik, ibrahim büyükak, esra ruşan ve almila ada başroller. senaryo ibrahim büyükak, yönetmen ömer sinir (gibi'nin ilk iki sezonunun yönetmeni) yapımcı da fırat parlak.
ibrahim büyükak'ı senaryo yazmaya her seferinde kim ikna ediyor bilmiyorum ama herhangi bir yapımcının, digital platformun bu senaryoları film haline getirme arzusuna asla anlam veremiyorum.
film 3.2/5 olunca çıtanız biraz yukarıda olabilir ama bence iyice dipte tutun o çıtayı yoksa giden vaktinize üzülürsünüz.
konu adında da anlaşılacağı gibi bir pidecinin varoluş hikayesi. karısı ölmüş, kızıyla yaşıyor, haliyle bir aşk lazım. onun için de eski sevgilisini yazmışlar.
ibrahim yani öcü ise her zamanki 'loser' ibrahim. parasız, ailesiz, pek işe yaramaz ama neye istinaden kendine bu sıfatı yakıştırıyor bilmemekle beraber 'sempatik' biri. bakın sempatiklik benim ibrahim büyükak'a yakıştıracağım son bir kaç sıfattan biri.
ben kendisini itici buluyorum tam tersine.
klişelerden klişe beğeneceğiniz muhtelif replikler var filmde. komik olmadığını bilerek izleyin.
bu film yine/yeni/yeniden türk sinemasına karşı duyduğum isteksizliğin altına odun attı.
bence bedava bir disney aboneliğiniz filan varsa izleyin. ya da izlemeyin de sesini açık bırakıp işinizi bitirin.
epeydir türk filmi izlememiştim, bir süre daha izlemeyeceğim sanırım.
tolga çevik'in bu projeyi kabul etmesinin sebebi sadece alacağı paraydı heralde.
ibrahim için de bir tavsiyem olacak. bu senaryo işini iyi sürdürmesin.

gençler bilemez, yaşlılar yapamaz da diyebiliriz.

böyle bir çift tanıyorum, biri lise iki, diğeri lise üçken sevgili oldular.
biri doktor, diğeri diş hekimi oldu.
evlendiler, önümüzdeki ay 12. yıllarını kutlayacaklar.
10 ve 7 yaşında iki oğulları var.
kız tarafı benim aileden, oğlan ondan çok bizim aileden artık.
35-36 yıllık hayatlarına neredeyse 20 yıllık bir ilişki sığdırdılar. gördüğüm kadarıyla kararlarını hiç sorgulamıyorlar.
hep mutlu olsunlar ablasının gülleri.

ankara, izmir, bursa, adana, mersin diye devam etmeyeceklerse hiç başlamamış olmaları lazımdı.
aksi durumda ekrem imamoğlu'nun hapse atılmasını siyasi bir tavırdan kaynaklandığını düşünebiliriz.

elmalı kurabiye ve filtre kahve ama sütle
çok sağlıklı beslediğim konusundaki tebrikleri beğeni atarak gösterebilirsiniz.

özay gönlüm olmasın o
zekai tunca türk sanat müziği sanatçısıdır. üç başlı bağlama merhum özay gönlüm ile özdeşleşmiştir.
(bkz: özay gönlüm)

eskiler andropoz diyemedikleri için kırkından sonra metaforuna sığınmışlar.
40 temsili olarak yaşlanmanın girişidir. yani 39'dan 40'a bir gecede bir şey değişmiyor tabii de 40 olunca yaşlanmış oluyorsunuz diye biliyordunuz oysa artık 40 yaş gençliğin içinde sayılıyor.
azdığında her açıdan ekstra performans göstermesi gereken orta yaş birinin haliyle buna dayanması zor olacağı için bu atasözü ortaya çıkmış sanırım.
yoksa 40 dediğin nedir ki ilk gençliğin sonu, orta yaşın biraz gerisi.

nevi şahsına münhasır bir şarkıcıydı, kendi tarzı vardı.
düşüncesini açıklamaktan imtina etmez, sahici ve sıradışıydı.
severdin ya da sevmezdin pek ortası yoktu.
allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun.

gençlere uygulanan orantısız şiddet,
haktan, hukuktan uzak kararlar,
hak etmediğimiz muamelelere maruz kalmamız
son bir haftadır mutsuzluk denizinde yüzmemize sebep oldu.

ayyy bu benim yaram oldu.
norm ender hayranlığımı bilen bilir. kendisinin farklı olduğunu düşünüyordum. parla ile ülkemizin ihtiyacı olan marşı yazmış olması ile kitlelerce de benimsenmişti.
ahh enderim ahh, seni de siliyorum playlistimden üzülerek.
oysa mekanın sahibi olduğuna çok inanıp bebeleri playlistten silmiştim

herkes imkanları dahilinde protesto hakkını kullanmalıdır.
alışveriş siteleri, bazı kahve zincirleri en kolay boykot edilecek yerler, ben başladım bile.
cebimde kalan parayı da hayır işlerinde kullanıp çydd ve darüşşafaka'ya hatta koruncuk vakfı'na bağışlayacağım.
güzel çocuklar okusun, aydınlansın diye krizi fırsata çevirmeye karar verdim.

cumartesiyi pazara bağlayan gece evde oğlumla birbirimize boş boş bakarken, üç kişi daha bulsak da sokağa çıksak diye düşünüyorduk. sabah ne olursa olsun gözümüzdeki ışık yeniden parlamayacaktı sanki.
taaa ki pazar sabah eve 300 m uzaktaki dayanışma sandığını görene kadar.
evet, o sandık yani hiçbir anlamı olmayan, kutu, poşet her ne olduğunun da önemi yok zaten. o benim bir gece önce düşen gardımı kurtardı.
ben o sırada beklerken eski chp milletvekilinden 85 yaşındaki lise öğretmenime, arkadaşlarımdan akrabalarıma birçok kişi ile karşılaştım, konuştum, dertleştim, kucaklaştım.
bir önceki gece doğru dürüst uyuyamadığı her halinden belli insanlarla kader birliği yaptım.
o sandık öyle bir günde hayatıma girdi ki 50 yıllık hayatımın en kıymetli anlarından birini içine sakladı.
özetle, siyasi olarak hiç anlamı olmayan ama manevî olarak içine dünyaları sığdıran saydam kutu diye tanımlayabilirim.

oysa büyük çoğunluğumuz evden uzaklaşsın diye okula gönderiyoruz.
bir kaç saatliğine kafa dinlemek için okullar yok muydu ayol?

vişneden nefret eder, asla suyunu içmem, işte bundan mütevellit benim kanım şeftali rengidir. çünkü vişne suyu içmeyip şeftali suyunu tercih ediyorum.

candy crush forever
17 bin level geçtim, asla silmem.

geçenlerde kocamla bir iş yemeğine gittim. sağolsun beni masada tanımadığım iki kişiyle bıraktı, arkadaşlarının yanına gitti.
birden sohbet başladı, nasıl güzeldi anlatamam. ekonomiden başladık, futboldan çıktık. endüstriyel futbolun geleneksel taraftar üzerindeki negatif etkisini bile konuştuk.
yani yeter ki sohbet adabını bilen kişiler olun, konudan çok ne var?

çok tatlı olduğu için içmeyi sevmiyorum. laktoz hassasiyetim olsaydı alışırdım heralde ama şu an tadını beğenmiyorum.

her iftar saatinde arka arkaya çalan kapı zilleri. senenin 11 ayı kimse kimseye yemek göndermese bile ramazan boyunca her akşam bir kaç kişiden bir şeyler gelir.
dün akşam güllaç ve köfte geldi. bu akşam çorbadan salataya, ana yemekten tatlıya tam takım iki kişilik yemek geldi. komşum misafir çağırmış bize de ne var ne yok göndermiş.
ben de bir kazan çorba yapıp herkese dağıttım bugün.
11 ayın sultanı bizim sofrada kendini her akşam hissettiriyor.

ayrılırken nafaka ödememek ve malları paylaşmak zorunda kalmamak.
gerisi herhangi bir ilişkisi olan herkeste aynı.

yapması zor değil ama olması gereken kıvamı tutturmak hayli zor.
uzun yıllardır gelincik toplayıp denerim, istediğim/beklediğim şekle getiremedim bir türlü.
gelinlerin beyazla özdeşleştiği metaforik dünyada kıpkırmızı bir çiçeğin gelincik olarak adlandırılmasına hiç anlam veremem.