birbirine benzemeyen kardeşler

cami,avlu,evlatlık kelimleri beyinde cirit atar. alakamız yok.

bir kızım esmer, siyah saçlı küçük ve çekik gözlü japon gibi,
diğer kızım sarışın, büyük gözlü, saçlar sarı.
alın bunları fen dersinde çekinik gen, baskın gen anlatın. o kadar zıtlar.

klişe de olsa "evlatlıksın sen" espirisine maruz kalır bir taraf. bizde de biri bize pek benzemez. koca koca kadınlar olduk, hala bu espriyi yaparız. annem de garibim, "babannene benziyorsun sen, evlatlık olur mu hiç" diye, öbürünün gönlünü almaya çalışır.* o buna daha çok bozulur.

3 kardeşiz. 4 yaşındaki küçük bacım bize hiç benzemiyor. kesin evlatlığız kesin... hüü....

bunun bir üst versiyonu birbirine benzemeyen ikizlerdir.
en yakın arkadaşım ikiz. fakat ikizine hiç benzemiyor.

bir aileden iki güzel çıkmaz diye bir söz var. eee? dur şimdi bağlıyorum hemen. bazı çocuklar tüm iyi genlerin bir arada toplandığı, kaçıncı çocuk olduğu fark etmeksizin ustalık eseri gibi diğer kardeşlerin içinde parıldayan çocuk olur. diğerleri çirkindir diyemeyiz ama bu o kadar şeydir ki.. harika. bizde mesela ortanca abim öyle. boyu posu, yüzü, saçları, ses tonu gerçekten bizim genlerden çıkabileceğinin en iyisi. e gel de bu adama benze. maalesef öyle olmuyor. kendi çapında güzel/yakışıklı olsan da ortada olabileceğin ama olamadığın bir örnek olunca hafiften isyan ediyorsun. biz diğer 3 kalfalık eseri olarak kendisine hiç benzemiyoruz. büyüğüm olduğu için "sen evlatlıksın ehehe" şakası da yapamıyorum. annem babam dahil hepimiz evlatlığızdır fakat bu adam değil.