birilerinin sizinle iletişimini kesmesini umursamamak

siz dün ve bugün aynı kişiyseniz, dün sizi el üstünde tutan biri bugün size yok muamelesi yapıyorsa o, onun problemidir diye bakarım ben.

yani kendimde bir şeyler aramam.

herkesin kişisel tercihi tabii. yani karşıdakini yargılamam da öyle bir durumda.

hem belki de kötü bir dönem geçiriyordur sizi yok saymaya başlayan kişi. ve sonra bir açıklama yapar, sonrasında eski muhabbetinize dönersiniz.

diğer kuvvetli ihtimal ise sizinle ilgili düşündükleri/hissettikleri değişmiştir karşıdakinin.

siz değişmediyseniz böyle şeyleri pek iplemeyin derim ben.

ben hiç iplemiyorum mesela.

ben beceremiyorum. en azından bir veda edip iletişimi koparsa iyi olur diye düşünüyorum. çünkü iletişim kurduğuma göre bir değer vermişim, verdiğim değerin bu kadar değersiz görülmesi iyi gelmiyor bana.

biri ile bir paylaşım ve ortak anlarda bir kenetlenme yaşanıyor ama sonra şartlar değişiyor diyelim bir yerden sonra yollarınız ayrılıyor. ben artık bu durumu garipsemiyorum. bir insana kullan at muamelesi yapmıyorsan, muhabbetiniz kalmadıysa saygı çerçevesinde uzaklaşabilirsin. hangimiz yapmıyoruz ki bunu* ama bir anda bıçak gibi kesmek muhabbeti o kişinin bir sorunu olduğunu gösterir. bir insanla bağ kuramıyorsan eninde sonunda iletişim bir yerden sonra kopuyor. şu bir gerçek ki, hayatınıza iz bırakan insanlarla yolunuza devam ediyorsunuz. bazen de değer verdiğin biri seni öyle görmeyebiliyor. hislerimiz, düşüncelerimiz karşıdaki kişilerle hep aynı doğrultuda olmayabilir. her zaman kalp kalbe karşı değildir.
kendi ayarımızda doğru insanlarla iletişimde kalmamız dileğiyle...

pek bana göre değil.

umursarım ama bunu ona yansıtmam.

sebep ararım önce, suçu kendimde bulursam telafi etmek isterim ama içsel mahkemem de buna bir mânâ veremezsem sadece umursamamakla kalmam aramızda ne kadar yol köprü kaldıysa hepsini yakar yıkarım ve yanıma artık yanaştırmam.

japon emperyal ordusunun pearl harbor saldırısından sonra yaptığıdır.

sonu iyi bitmemiştir, dolayısıyla ben de size tavsiye etmem.

(bkz: tarihten ders almak)

keşke ya.. gerçekten dolu dolu bir keşke..

hayır bir de kesti mi kesmedi mi belli değil.. ne yapmak istiyor belli değil.. en sevmediğim bir şey.. normal arkadaşlıklarda da.. flörtözlüklerde de..

tamam gidiyorsan git de abi gidiyorum de.. de ki sen bana bunu yaptın bu yanlış..

içime dert oluyor.. ben ne yaptım acaba.. şurada şunu mu dedim acaba.. ee niye küstü acaba.. ee tamam seni kim napsın şeklinde kendinden nefret etme hali..

bok yiyin gidenler... gitmeye yer arayanlar.. sinirlendim..

valla 3 gün öncesine kadar dert ediyordum. ama artık zikimde değil.

dert etmek değil de, vardır bir sebebi diye düşünürüm ben. öyle ya iğne başkasına batarken çuvaldız da bende görevini yapmalı.

yapacak bir şey yok deyip yoluma bakıyorum. uğraşmışsın, çaba göstermişsin ama karşındaki kişi tek kelam etmeden, sebep göstermeden iletişimi kesmiş. daha sonra dönüp ne oldu ayran içtik ayrı mı düştük? diye sormaya tenezzül bile etmem.

düşünün ki trafiktesiniz.
önünüzde de bir yol ayrımı var. siz sağdan devam edeceksiniz, yanınızdaki arabalar da soldan. fakat sol tarafta trafik sıkışmış.
yandaki arabayla da sohbet etmişsiniz az geride.

ama artık yolunuza gitmeniz gerekiyor.


hayat da tam böyledir işte. bazen yollarınız ayrılır. onlar durur. siz ilerlersiniz ve hayatınızdan bir şekilde çıkıp gitmesi gerekir.

siz bunu yapamasanız da bazen şartlar yapar.

üzülürsünüz ama ileride mis gibi açık olacak yollarınız.

giden birine bağlı kalmaya devam edip onu geri döndürmeye çalışmak yerine ondan soğumak ve geçmişi bırakıp önüne bakmaktır.

genel olarak beceremeyeceğim bir şey. illaki neden böyle oldu diye düşünürüm, buna harcanacak mesai ise o kişiye verdiğim değere göre değişir…

umursamıyorum, yazmaya devam ediyorum. gurursuz muyum evet gurursuzum.