birini huzurevine yerleştirmek hakaret midir sorusu

bence hakarettir. aslında aynı şey, birisi bebeğine bakamaz ve yurda bırakır. aradan yıllar geçer. sonra da bebek onu büyüyüp huzur evine bırakır.

anlamı, sana bakmak istemiyorumdur.
huzurumu kaçırmaman için seni huzur evine yerleştiriyorumdur.

birini huzur evine yerleştirmek hakaret değildir. bilahare bu bir soru değildir. birini huzur evine yerleştirmek birini huzur evine yerleştirmektir. muhtelif sebeplerden ötürü bakımını üstlenemeyeceğimiz yaşlı sevdiklerimizi profesyonel bakım alabilecekleri bir yere yerleştirmektir. çocuğu kreşe gönderirken nasıl ''senin ananı s****im ben'' demek istemiyorsak huzur evine gönderirken de benzer hisler içinde olmayız.

her şeyin de duyarını kasmayın be.

edit:şuraya tony soprano'dan ''it's not a nursing home, it's a retirement community like a hotel of captain teebs'' görseli atardım ama anlaşılmayacak. ne üzücü.

değildir. toplumumuzda bu, birini başından atmaya çalışmak, istememek gibi algılansa da ve huzurevlerinde bakım veren kişiler yaratık gibi algılansa da her huzurevi böyle olmak durumunda değildir. hatta bilmiyorum, belki hiç biri değildir. yalnızlık çeken veya desteğe ihtiyaç duyan bir yakınınız / ebeveyniniz varsa ve siz de onun ihtiyaçlarını karşılayacak mental veya maddi olanağa sahip değilseniz iki taraf için de en makul seçenek bu olacaktır. yerleştirdiğiniz kişinin de aklı başındaysa ve durumla sıkıntısı yoksa daha ne olsun? e bu kişiyle telefonlaşılıyorsa, ziyaretine gidiliyorsa ve mümkünse zaman zaman konuk olarak evinize de getirip ağırlıyorsanız, yani "ben seni başımdan atmadım sen benim için değerlisin"i hissettiriyorsanız bence ortada hiç sorun kalmıyor.

bu arada ben huzurevine ziyarete gitmiştim. oraya "kendi kendini" yerleştirmiş ve işte "ay burda bir sürü arkadaşım var çok keyfim yerinde" diyen sosyal tonton teyzeler de görmüştüm. e tabi "beni çocuklarım buraya attı" diyen teyze ve amcalar da vardı. çok tek pencereden düşünmemek gerekiyor böyle şeyleri.

edit: bu arada bence bakamadığın bebeği yurda bırakmak da makul. bebek atıyorum tecavüz bebeğidir anne doğurmak zorunda kalmıştır, ebeveyn bağımlıdır çocuğun ihtiyaçları karşılanmayacaktır, böyle durumlarda çocuklar da manyak manyak ebeveynlerle kalacaklarına bari devlet koruması altında kalsınlar. ben sanmıyorum ki ebeveynler aşkla yaptıkları çocukları ay ben sıkıldım diye yetiştirme yurduna versin.

cevabi huzurevine yerlestirilen kisiye bagli olan durum.

bu biraz kultur meselesi. batida bu durum gayet normal karsilanir, yaslilar isteyerek huzurevine kendileri yerlesir. hatta coronanin en hizli zamanlarinda huzurevlerinde yaslilar patir patir olurken bile kimse annesini babasini huzurevinden yanina almayi dusunmuyordu. turkiye gibi toplumlarda ise durum farkli. tum arkadaslari cocuklari tarafindan bakilirken kendisi huzurevine yerlestirilen birinin bu durumdan uzuntu duymasi gayet dogal.

sonucta eger huzurevine yerlesen kisi bunu hakaret olarak algiliyorsa hakarettir. algilamiyor ve bunu normal goruyorsa degildir. bunun otesinde soylenenler kendini avutmaya, susmayan vicdani susturmaya calismaktan baska bir sey degildir.

annemi babamı hayatta yerleştiremem başımın üstünde yerleri var ama çevremde gördüklerim vs nedeniyle çocuklarımın beni yerleştirmesini ben isterdim aksine. çünkü bana bakmak için kendi hayatlarından fedakarlık yapmalarını istemezdim. üstelik sosyalleşebileceğim de bir ortam. bakacaklar, edecekler. yaşlılıkta bundan güzel bir şey olamaz. ben kızmazdım, kırılmazdım; aksine ben teklif ederdim.
yaşlılık zor.. sağlığında ayrı, hastalığında ayrı. çocuklarımla aynı evde olacak olsam bile hiçbir şekilde yük olmasam bile varlığım yük olacaktır. aynı evde iki kadının barınabileceğini düşünmüyorum üstelik. illâ bir anlaşmazlık olacaktır. dünya iyisi insanlar da olsalar ben istemezdim. sonrasında hastalık versiyonu da var bunun: kendi çocuğum bile olsa elini kolunu bağlamasını istemem bu durumun. bir de gelinimse eğer.. hiç istemem. onların kendi hayatı olmasını isterim. insan ömrü kısıtlı, bir başkasına bakarak; anneleri dâhi olsam bana bakarak geçirmelerini istemem. belki yaşlanınca böyle düşünmeyeceğim ama şu an böyle düşünüyorum umarım o zamanlar gelince de mantıklı düşünüp beni huzur evine götürmelerini isterim. çünkü bakıcıları gâyet iyi, ortamı gâyet güzel olan yerler var. etkinlikse etkinlik sosyallikse sosyallik. hasta yatıp tüm gün kadın programı izleyen bir yaşlı olmak istemediğime göre bana huzur evi mantıklı gelmekte.