anne babasını huzurevine yatıran kişi

yaşlılık, hastalık zordur. herkes çekemez. koyu bir sabır ister. biraz önce sözlükte bir arkadaşın babasının kanser durumunu okudum, çok zor işler.

sözlükte yazarken atması tutması da kolaydır. bunların farkındayım ama her şeye rağmen, en az 20 sene kahrını çekmiş insana bunu reva gören, aşırı şerefsizdir. ne demek huzur evi.

yaşlılık da bir çeşit bebeklik halini alıyor zamanla. sırf karısyla daha rahat sevişebilmek ve gece daha rahat uyuyabilmek adına bir huzurevine ayda 3000 tl verip "annemi en iyi şartlarda yaşatıyorum" diyen evladın bi tarafına kolum girsin yav. titredim.

(bkz: sonu niye öyle oldu onun)

ama evet bu sefer haklısın.

kimi zaman zorunda kalmış kişidir.

özellikle demans ve alzheimer hastalığı olan kişilerin evde bakımlarının üstlenilmesi neredeyse imkansız.

bunun için bir huzur evine yerleştirilerek profesyonel bakım alması daha sağlıklı iken toplum baskısı yüzünden bunu yapamayıp hem kendine hem o kişiye eziyet eden kişiler var.

bu insanların her zaman kötü olmadığını ve bazen makul olanın bu olduğunu düşünmek gerek. belediyelerin evde yaşlı bakım hizmetlerini geliştirmesi sonrası yeniden tartışılabilir.