birini üzdükten sonra üzülmek

bazı zamanlar tartıştığınız konuda ne kadar haklı da olsanız, karşınızdaki her ne kadar kırılmayı hak etmiş olsa da, zaman zaman karşımdaki kişinin üzüldüğünü, sustuğunu ve yüzünün düştüğünü görünce bir “acaba?” diyemeden geçemiyorum.

acaba ben mi hatalıyım? ya da hatalı değilsem bile, bu kadar tepkiye gerek var mıydı? diye kendi kendime düşünüp yine kendim üzülüyorum. empatik bir insan çok zor bir şey ya allah kahretsin…

üzüldüğüne üzüleceğim kişiyi üzmemek için üzecek sözleri söylemeden ortamı terk etme gibi yeni bir davranış geliştirmemi gerektiren saçmalık.

demek ki beni o hale gelecek kadar üzmüş.
ne var yani iki üzülse ?
neyse, sebebi ben olmayayım.

üzdükten sonra üzüleceğini bildiğin birisini üzmeye yeltenmezsin diye düşünüyorum.

net ezikliktir.

öldürmez ama süründürür

gereksiz hadise. fazla hassasiyet ancak insanın kendisine zarar veriyor.

onu üzerken düşünmek gerek lan. bi yerde hata yapıyorsunuz

sonrasında özür dilemeye kadar gidiyor bende. bence bu o kadar da kötü bir şey değil. fakat asıl kötü olan özür dileyip kendini affettirmeye çalışırken bu sefer de karşıdakinin intikam alırcasına seni o zayıf anında yaralaması.