birinin fotoğrafını cüzdanında taşımak

seni seviyorum demenin en tatlı halidir. eğer bahsi geçen kişi sen değil karşı tarafsa daha hoj olur hatta. cüzdanını açar para verecek zanneder ve sevinirsin..fakat o esnada daha romantik bir şey olur. fotoğrafını çıkartır ve evet halen saklıyorum der. işte o an seni seviyorum demese bile olur.

sadece birinin değil benimki dahilinde(benden istemesiyle yani) yüzlerce kişinin vesikalığını cüzdanında veya ufak cep çanta gibi bir şeyde taşıyan biliyorum. hepsinin vesikalığını çıkartıp teker teker anlatmıştı bir de bana, hatta bir tanesiyle olan husumetini de anlatmıştı. hani "yahu ne zaman istedi ki bunun vesikalığını ne ara husumetli oldu?" diye aradan vakit geçince düşünmüştüm.

eşimin ve oğlumun fotograflarını taşıyorum.. yaşlılık belirtisi gören olacaktır: çokta tın....

cüzdanımın yeğenlerimin fotoğrafı var…
ama enerjisel şeylerden ötürü aslında kendimiz dahil hiç kimsenin fotoğrafını cüzdanda taşımamamız gerekiyormuş. şimdi açıklamasını yapamicam ama bi zahmet gogıldan bakıverin.

hayatım boyunca kendi fotoğrafımı taşıdım. narsist miyim neyim.

t: bir garip eylem.

bence çok büyük bir sevgiden kaynaklanan bir şeydir. önceden cep telefonu bu kadar yaygın değilken herkes genelde anne , baba ve sevdiği kişinin remini cüzdanında taşırdı . bu geleneği devam ettiren herkese çok saygım var .

birinin fotoğrafını telefonun arkasına koymak keko eylemi olarak görülüyor ya, birini sevdiğim zaman o kekoluğu dahi yaparım arkadaşlar.
bizi çok üzerler, benden bize söylemesi.

benim çocukluk fotoğrafımın vesikalığını taşıyan biri var. ben de kendisinin hem çocukluk hem de gençliğinin vesikalığını taşıyorum.

ben bit üst seviyeye taşıyıp * sevdiğim kızın karakalem portresini çizip duvara asmıştım. sonuç ne; her gece tekeli zengin etmek. fotoğrafı cüzdanda taşınan arkadaşlar, kıymet bilin.

yok ki