birinin yaşamını merak etmek

aşkın başlangıç evresi.

(bkz: oh shit here we go again)

benim içim çok fesat. bu sözlük bozdu beni.

aa ne güzel başlık dedim, ilk tanımla bir anda aklımdaki tüm sorular cevabını buldu.
ben bi küçük yanmışım galiba.

nedense çok negatif, saldırgan, tuhaf insanlara karşı duyduğum his.

aşık olduğum için değil, asla.

ne yaşamışsın da böylesin? *

ben kurusunu da merak ediyorum.

bir zamanlar guzel bir evim varken gelmek isteyeni degil, yakinlik duydugumu davet ederdim.

bana kendini anlatmayan gunluk hayattan konusan insanlari cagirmazdim cunku derinligi yoktu.

baska bir zaman diliminde ise gecenin bir vakti konustugumuz arkadasim "şirinler miyiz ulan bu gece gercek kendimizi anlatacagiz" deyip en absurt sorulari sordu, sordurttu ve muhabbet cok uzun surdu, muhabbet sonunda ben ve o ikimzde birbirimizin tum sirlarini biliyorduk.
bu sohbet bize guzel ve uzun bi arkadasligin kapisini acti.

neyse uzun lafi kisasi; kendini anlatmayan, sana açmayan, sana guvenmeyenden dost, arkadas, sevgili, fuckbuddy olmaz.

buna ne yaşatmışlarda bu hale gelmiş derim genelde. ya da çocukluğu pek iyi geçmemiş derim. ya da anne babasını aile ortamını merak ederim. sorun yaşadığım kişilerin daha çok öğrencilerimin. oysa sessiz sakin bir hayatım vardır benimle sorunu olanın ya kendisiyle ya da geçmişiyle sorunu olduğunu düşünürüm.

aşk zaten insanın birine ansızın duyduğu merak değil midir? içinizdeki boşluğa dolan o fevkalâde merak duygusu aşkı başlatır. ne yaptığını, ne yediğini, ne giydiğini, ne söylediğini, nasıl güldüğünü, ne hissettiğini bilmek istemeniz doğal olarak yaşamını da merak etmenizi doğuruyor.
çok riskli hareketler bunlar, aman dikkat. ikinci bir emre kadar kimse aşık olup, başını yakmasın.

kalp onun için atıyorsa neden olmasın.

sevmenin getirisidir.