1.
aynı isme sahip (bkz: giovanni papini)’e ait monokldan çıkmış kitap. baştan sona güzel bi kurguya, üsluba sahip, birçok insanın kendinden bir şeyler bulabileceği bir eser. genç yaşlarda okunması tavsiye edilir.
devamını gör...
2.
italyan yazar giovanni papini'nin 1913 yılında yazdığı otobiyografik özellikler taşıyan romanı. türkçeye 2016 yılında sinem carnabuci tarafından çevrilmiştir.
özellikle öfkeli olduğunuz zaman okuduğunuzda köküne kibrit suyu diyip dünyayı yakacak raddeye getiren müthiş bir dili var kitabın.
“herkesin sadece yemek yemek ve para kazanmakla, eğlenmek ve emir vermekle ilgilendiği bir dünyada ara sıra birisinin çıkıp şeylerin görünümünü tazelemesi, olağan şeylerin olağanüstülüğünü, banallikteki gizemi, çöpteki güzelliği hissettirmesi gerekir.
fikir ve gelenek kölelerinden, asalak ve yapmacık ukalalardan, eski efsaneleri anlatan vaazcılardan, ahlaki ve mistik hapishanelerin tutsaklarından, tüm eski sosyal normların ve tüm ortak noktaların inatçı papağanlarından oluşan çok geniş ve çok güçlü bir katmanın ortasında, bir gece uyandırıcısına, bir saf zeka gardiyanına, kaslı bir kazmacıya; meydan ışıklarına, yeniden kazanılmış özgürlük ağaçlarına, gelecekteki yapılara yer açmak adına yakan ve yıkan iyi niyetli bir yangıncıya gerek duyulur.”
"çocukluğumdan beri kendimi, nedendir bilmem, korkunç derecede yalnız ve farklı hissettim. bizimkilerin yoksulluğundan mıdır, yoksa başkaları gibi doğmamış olduğumdan mıdır acaba?"
özellikle öfkeli olduğunuz zaman okuduğunuzda köküne kibrit suyu diyip dünyayı yakacak raddeye getiren müthiş bir dili var kitabın.
“herkesin sadece yemek yemek ve para kazanmakla, eğlenmek ve emir vermekle ilgilendiği bir dünyada ara sıra birisinin çıkıp şeylerin görünümünü tazelemesi, olağan şeylerin olağanüstülüğünü, banallikteki gizemi, çöpteki güzelliği hissettirmesi gerekir.
fikir ve gelenek kölelerinden, asalak ve yapmacık ukalalardan, eski efsaneleri anlatan vaazcılardan, ahlaki ve mistik hapishanelerin tutsaklarından, tüm eski sosyal normların ve tüm ortak noktaların inatçı papağanlarından oluşan çok geniş ve çok güçlü bir katmanın ortasında, bir gece uyandırıcısına, bir saf zeka gardiyanına, kaslı bir kazmacıya; meydan ışıklarına, yeniden kazanılmış özgürlük ağaçlarına, gelecekteki yapılara yer açmak adına yakan ve yıkan iyi niyetli bir yangıncıya gerek duyulur.”
"çocukluğumdan beri kendimi, nedendir bilmem, korkunç derecede yalnız ve farklı hissettim. bizimkilerin yoksulluğundan mıdır, yoksa başkaları gibi doğmamış olduğumdan mıdır acaba?"
devamını gör...
3.
herkesin beğendiği bir kitabı beğenmedim bu sefer. beğenemedim. yazar kitabın sonunda bu bir sanat eseri değil itiraftır diyor. bunu zaten okumaya başladığımda biliyordum. ama bundan daha güzel varolmaya çabalayanları okumuştum. yazar otuz yaşına kadar olan bu süreci gayet akıcı ve yalın bir dille anlatıyor. burda bir sorun olmasa da ben kendisini gayet kibirli buldum. hele kadınları doğuştan sömürücü ve parazit olarak görmesi sinirime dokundu. keşke bunun cinsiyet meselesi değil de şahsiyet meselesi olduğunu anlayabilmiş olsaydı. sürekli bir şeylere kalkıştı ama hiçbirinin sonunu getiremedi. tanrıcılık bile oynadı ama yapamadı. bunun için ona asla sinirlenmedim ama bunları yaparken diğerlerini aşağılık görme huyunu hiç sevemedim. yazarın da dediği gibi her şey olmak isterken hiçbir şey oldu adam. ne kadar herkesin ona bitik demesinden korksa da bence de bitik bir adamsın papini. iç huzuru otuzundan sonra da bulduğuna pek inanmıyorum. kitabı okurken eleştirdiğim çoğu şeyi söylemeyi unutmuş olabilirim ama genel fikrim bu kitabı sevmedim. ben sevmedim diye kötü bir kitap diyemem. herkesin alacağı bir şeyler vardır mutlaka. ama bana pek bir şey kattığını da söyleyemem.
devamını gör...