bizim zamanımız

(bkz: sinem sal)ın insanı 90'larda yaşatan romanı. henüz bitirmedim ama okumadığım anlarda da düşündüğüm, nahif, karakterleri okudukça harbi yaa tespite bak dediğim, zaman zaman iç çektiğim, akıcı ve keyifli giden bir kitap. okunur.

bir sinem sal kitabıdır.

doksanları yaşamayanların ya da o dönemde çocuk olanların çok sevdiği bir dönemdir doksanlar. benim için öyle değil. doksanlar bazı açılardan nefis bir dönem olsa da daha önceden de adlandırdığım gibi doksanlar batağı epey can sıkmıştır.

tuhafiyelere gelince, ki gelmek gerekiyor tanımın bu noktasında, pek bir alışverişim olmadı bu tür yerlerde. ama tam da doksanlarda yaşadığım şehirde, ki siz o şehri yağmuru ve siyasete olan iştahı ile tanırsınız, gözde tuhafiye diye bir yer vardı ki ne zaman annemle dışarı çıkacak oraya uğrardık. hala o kokuyu hatırlarım.

bu kitap güzel bir kitap. doksanların neşeli görünümlü boğucu atmosferinde bir tuhafiye dükkanını ayakta tutmak için uğraşırken bir yandan da sallandıkları halde yıkılmayan bir anne kızın öyküsünü okuyoruz bu romanda.

yaşarmış gibi yapan insanların dünyasında ölüm ve aşk o kadar da muteber değildir ama yine de herkese verdiği kadar acı verir ikisi de bu insanlar.

elden hiçbir şey gelmez, bizim zamanınız böyle işte.