borçlanmayı sevmeyen tip

sevmeyecek tabii, normali bu.

borca göre değişir dediğimdir. kuş kadar maaşla 500 k kredi çekersen kirada oturup bir de hayatın dikilir. yoksa küçük paralar önemli degil hatta bu zamanda fırsatı olup borca girmeyen enayidir.

benimdir. cebimde olmayan parayı harcamak saçma geliyor.

ayağını yorganına göre uzatacaksın. ben elimde olmayan bir parayı harcamak istemem çünkü o parayı ödeyecek durumda değilim. ödeyecek durumun olsa borç almazsın.

cüzdanını kaybetmek gibi ekstrem durumları söylemiyorum elbette. mesela bir şey beğendin alacak olursan ödeyemeyeceksin. kredi kartı ile alıyorsun. anlık olarak rahatlıyorsun ama sonra kredi kartı extresi geliyor ve asgari ödemeyi mi yapsam moduna geçiyorsun.

ben bu nedenle kredi kartı kullanmıyorum. kredi kartı olmadan alış veriş yapamıyorum maalesef ve mecbur olduklarımı kredi kartıyla alıp hesaptan borcu aktarıp kapatıyorum.

çünkü olmayan bir para harcamak istemiyorum.

kendimi tanımlayacağım tiptir. borçlanmak, beni bir şeylere mecbur kılmak anlamına geliyor ve ben mecburiyetten pek hoşlanmıyorum.

gel gelelim, günümüzde borçlanmadan da bir şey sahibi olunmuyor. iki ucu b.klu değnek maalesef.

hem madden hem manen sevmem alacaklı olayım hep.

nasıl borçlandığı önemlidir. iyi borçlanma mı yoksa kötü borçlanma mı?
haliyle kimse borçlanmayı sevmez. borçlu kalmak mecburiyet doğurur ve bazen yapmak istemediğimiz şeyler yapmamızı sağlar. yukarıda yapmış olduğum bu tanım manevi bir borçlanmadan bahsetmektedir. insan ruhuna bir yük getirir.

maddi borçlanma konusunda ise nasıl bir yatırım yaptığınız önemlidir. ihtiyacınız olmayan bir şey için satın alma durumu yaşıyorsanız, bu borçlanma size külfet getirecektir. üstüne bir de gelir- gider dengenizi sarsıyorsa bu kötü borçlanmadır.

ama bunun aksine yatırım için borçlanıyorsanız ve yaptığınız yatırım hem kendi borcunu ödüyor hemde ileride maddi-manevi açıdan size katkı sağlıyorsa bu iyi borçlanmadır.

risk alamayan ve ticaretle uğraşmayan garantici tiptir. her borçlananın da başkalarından aldığı borcu ödemeyip onları mağdur ettiğine ve öylelikle zengin olduğuna inanır. oysa, nice insanlar var ki dürüstçe işini yapıyorlar, borçlarını zamanında ödüyorlar ve iyi paralar kazanıyorlar... belki sayıları az ama öyleleri de varlar yani, borçlanmamayı değil de onlardan biri olmayı düşünmek daha mantıklı bence. gerçi herkes ticaretle uğraşacak diye bir şey yok tabii de yani, her ticaretle uğraşanın da borcunu ödemeyen, insanları mağdur eden biri olduğunu düşünmek de doğru değil...

(bkz: ben) borçlu kalmayı hiç sevmem, çünkü hayat her zaman gösteriyor ki ölüm ansızın geliyor ve buna müdahale etme şansımız yok. böyle bir durumda kimseye borçlu kalmak istemem.

aslında şimdiye kadar kimseden büyük bir borç almadım. sadece ortak alışveriş, hediye vb durumlarda borçlu kalmamak için bana düşen parayı hemen gönderirim. ölsem etrafımdaki insanların benim borcumu düşüneceğini hiç sanmam aslında ama insanoğlu beşer şaşar demişler, risk almaya gerek yok bence.

benimdir.
borcum olduğu zamanlar rahat uyuyamıyorum, aklımdan çıkmıyor.

benimdir

borç kendine ait olmayan bir şeyle yaşamak gibidir. bir nevi emanet dolaştırmak.