1.
tevfik ateş tarafından yönetilen kısa film; senaryo da aynı isim tarafından kaleme alınmış
ve filmde talat bil adlı oyuncu rol almıştır, 2022 yılında yayınlanan filmde alzheimer hastası olan yaşlı bir adamın anılarıyla vermiş olduğu savaş konu edinilmektedir.
insanın yaşadığı yıllar çok fazla ise artık elinde anılarından başka bir şeyi kalmamıştır, çünkü gelecek azdır artık, her şeyi geride bıraktığı anılardadır, belki de artık hayatta olmadığımızda hayatımız bile sadece bir anı olarak kalacaktır, yaşadığımız her anı bir fotoğraf ve ömrümüz de bu anıların toplamı olan bir albümdür belki de, kim bilir?
bu filmde çayını içerken birden içeri gidip duvardaki çerçevelenmiş fotoğraflara bakan ve her fotoğrafta o günü acıyla anımsayan bir adamı görüyoruz, alzheimer olduğu bilgisi verilse de insanın anılarını unutması elbette o kadar kolay bir şey değildir, hayal meyal hatırlamak da mümkündür.
daha sonra bir fotoğrafı seçer ve onu toprağa gömer, geri döndüğünde baktığı fotoğrafa ise içi acır ve ağlamaya başlar, filmin sonuna gelmekteyiz.
bence duygusal sayılabilecek bir filmdi.
bazı fotoğraflar insanı ağlatacak kadar güçlüdür, özellikle de o fotoğrafta sen yoksan ve artık özlediklerin fotoğraflarda kaldıysa, sen de başkasında artık bir gerçeklik değil sadece fotoğraf olarak kaldıysan, fotoğraflar acı verir.
büyük aşklardan, güzel dostluklardan, güzel anılardan geriye insanın elinde bazen sadece tek 1 fotoğraf kalır, belki o da kalmaz, işte bu ölümdür, keza attila ilhan'ın da böyle bir dizesi vardır;
'' ben birinin hiçbir şeyiyim,
en çok da bu koyuyor.
ortak tek bir fotoğrafımız bile yok.
bugünlerde ben adsız bir özlemim;
yağmur yemiş bir deniz gibiyim ''
hayatın anılardan ibaret olduğunu düşündüren bir kısa filmdi, insanın anılarından başka serveti olamayacağının da göstergesi niteliğindeydi.
ve filmde talat bil adlı oyuncu rol almıştır, 2022 yılında yayınlanan filmde alzheimer hastası olan yaşlı bir adamın anılarıyla vermiş olduğu savaş konu edinilmektedir.
insanın yaşadığı yıllar çok fazla ise artık elinde anılarından başka bir şeyi kalmamıştır, çünkü gelecek azdır artık, her şeyi geride bıraktığı anılardadır, belki de artık hayatta olmadığımızda hayatımız bile sadece bir anı olarak kalacaktır, yaşadığımız her anı bir fotoğraf ve ömrümüz de bu anıların toplamı olan bir albümdür belki de, kim bilir?
bu filmde çayını içerken birden içeri gidip duvardaki çerçevelenmiş fotoğraflara bakan ve her fotoğrafta o günü acıyla anımsayan bir adamı görüyoruz, alzheimer olduğu bilgisi verilse de insanın anılarını unutması elbette o kadar kolay bir şey değildir, hayal meyal hatırlamak da mümkündür.
daha sonra bir fotoğrafı seçer ve onu toprağa gömer, geri döndüğünde baktığı fotoğrafa ise içi acır ve ağlamaya başlar, filmin sonuna gelmekteyiz.
bence duygusal sayılabilecek bir filmdi.
bazı fotoğraflar insanı ağlatacak kadar güçlüdür, özellikle de o fotoğrafta sen yoksan ve artık özlediklerin fotoğraflarda kaldıysa, sen de başkasında artık bir gerçeklik değil sadece fotoğraf olarak kaldıysan, fotoğraflar acı verir.
büyük aşklardan, güzel dostluklardan, güzel anılardan geriye insanın elinde bazen sadece tek 1 fotoğraf kalır, belki o da kalmaz, işte bu ölümdür, keza attila ilhan'ın da böyle bir dizesi vardır;
'' ben birinin hiçbir şeyiyim,
en çok da bu koyuyor.
ortak tek bir fotoğrafımız bile yok.
bugünlerde ben adsız bir özlemim;
yağmur yemiş bir deniz gibiyim ''
hayatın anılardan ibaret olduğunu düşündüren bir kısa filmdi, insanın anılarından başka serveti olamayacağının da göstergesi niteliğindeydi.
devamını gör...