boş yere uğraşıyorum düşüncesi

psikolog çıksa karşımıza depresyon veya farkındalık falan der ama toplum olarak bıkmışlık diyoruz.
düzeltmeye çabalarken aslında çabalayanın sadece kendin olduğunu farkettiğinde ortaya çıkan duygu oluyor; ilişkilerde, iş yeri konularında, hobilerde, kısacası hayatın her alanında.
"tükenmişlik sendromu" ile karıştırılmaması gereken bir his aslında! o sendrom bir kadının çocuk doğurması ve oynadığı diziye tazminat ödememesi için arşivlerden çekilip çıkarılmış bir terim, bu daha çok hevesin olması ama imkanın olmaması ile alakalı.

gün sonunda zihnimin en derin yerlerinden çıkıp uykularımı kaçıran baş belamdır.

son zamanlarda primi bırakmayan düşünce. kendimde eğitim hayatımda hep başarılı olmus biriyim ama gelecek kaygısıyla insanı yiyip bitiriyor. bu ülkede herkesin düşündüğüne inandığım bir düşüncedir kendisi.

çoğu insanda gitmeyendir.

bu düşünceye sahip olmayanlara gıpta ediyorum, ülkede yaptığın her işin emeğin resmen karşılığı yok. sana garanti sağlamıyor hiçbir şey veya geleceğini garanti altına almıyor. karnın doyarsa barınabilirsen ne ala? bu mudur yani cidden?