boşuna uğraşıyorum hissi

bazen kabullenmek bazen de inat etmek gerekir.

ne için olursa olsun yılmayın, siz göremeseniz de emeğinizin karşılığı mutlaka bir yerlerde karşınıza çıkacak.

1 ay önce hayatımın en büyük ruhsal travmalarından birini yaşadım. bunu anlamam 1 hafta sürdü. gecenin bir yarısı dördüncü dominosumu ve onüçüncü carlsbergimi içerken ne yapıyorum lan ben dedim! ne yapıyorum?

ertesi gün her yıkık erkek gibi soluğu spor salonunda aldım. 98 kiloydum. şişman olmasa bile iri bir adamdım ama ben kendimi bildiğim ben eskiden böyle değildim.

askerlikten kalma bir alışkanlık, hayatımın belirli dönemlerinde fitness yaparım ve haftanın 3 günü 23 km koşarım.

ilk kez koşamadım biliyor musunuz? 15. km’de bacaklarım beni terk etti. gece kafamı yastığa koyduğumda sinirden ağladım.

artık koşabiliyorum. iki buçuk saat sürüyor. ve 88 kiloya düştüm. 3 hafta önceye göre kendimi daha iyi hissediyorum. hem bedensel olarak hem de ruhsal olarak!

biliyorum ki yarın daha iyi olacağım, unutmayın; başaramadığınızda değil başarısızlığı kabul ettiğinizde yenilmiş sayılırsınız! kabul etmeyin, savaşın, her günü kan, ter ve gözyaşı içinde geçse bile savaşın, zaferi kimse size altın tepside vermeyecek!