boşanma sayısının artmasının olumlu bir gelişme olması

bir gerçek.

ülkemizde sanılanın aksine, boşanmalar ailelerin dağılmasını değil mutsuz evliliklerin sonlanmasını sağlayabilmekte. aptalca bir bakış açısıyla halkımız ne kadar çok boşanma oranı varsa o kadar çok aile kavramının değersizleşmesi, ailelerin dağılması, insanların mutsuz olması durumlarının olduğunu düşünüyor. ancak aksine, durum kesinlikle böyle değil.

boşanmanın artmasının birinci nedenleri kadınlarımızın bu konuda daha bilinçli hâle gelmesi. boşanmak istersem ne olur kaygısını verilen mücadeleler sonucunda bir miktar da olsa aşmasıdır. ayrıca bunun sonucunda aileler de boşanan evlatlarına eskisine nazaran daha az olumsuz gözle bakmakta, daha kabullenici bir ruh hâline bürünmektedir.

boşanmanın az olduğu ya da olmadığı toplumlarda mutlu insanlar yoktur. mutsuz evlilikler vardır. o yüzden boşanma oranları ne denli artar, insanlar bunun doğal oluşunu ne kadar çok kabullenirse ülkemiz için de o kadar iyi olacaktır.

geçen günlerde bir adet geri zekalı çıkmış, doğu illerimizde kültürümüze daha bağlı olunduğundan boşanmaların az olduğunu, mutlu evliliklerin olduğunu ancak batı illerinde avrupalılaşma çabasından dolayı insanların şımardığını ve bu yüzden boşanmaların çok olup ailelerin dağıldığını, bunun kültürümüze zarar verdiğini anlatıyordu. işte maalesef bunun gibi geri zekalılar ülkede hâlâ fazla olduğundan boşanmaya bakış hâlâ olumsuzdur. ancak, bu durum gittikçe daha olumlu bir hâle gelmekte ve yapılan mücadeleler, yaşanan aydınlanmalar sonucunda evlenmek kadar boşanmanın da doğal olduğu yavaş yavaş kabullenilmektedir.

boşanmaların artmasını özgürlükten çok modern çağda mutlu bir evlilik yaratamıyor oluşumuza bağlıyorum. burada odaklanılması gerekilen şey insanların boşanması değil, sağlıklı evlilikler yaratamaması. bunu çözmenin yolu da stresten uzak, ekonomik kaygısı olmayan toplum yaratabilmek.

kişi bu,
gideceği her yere kendini de götüreceğinden bazen boşanmak yetmiyor mutlu olmak için

bizden önceki nesil (50'liler) için boşanmak bir tabu. kadınlar şiddet de görse boşanmıyor ve o şartlarda varolmaya çalışıyordu

oldular da...
çok güzel anneler oldular

bizim nesil ise (80'lilerlerlililerlelililer) içindeki mutsuzluğu karşıdan biliyor
karşımdaki benim aynamken...
annem boşanamadı bak ben başardım diyor
çat koyuyor adamı kapının önüne
halbuki kendi mutsuzluğumuz ilişkideki sorunların temeli
her ilişkiye kendimi de götürecegimden bitmiyor ve bitmeyecek mutsuzluk ve boşanmalar...

o zaman biz de ne yapıyoruz
bize ayna olacak, samimi ilişkilerden uzak durup idare edildiğiniz ve ettiğimiz sahte ilişkiler kuruyoruz ya da hiç ilişki kurmuyoruz fuckbodylerimiz oluyor
abi ben biriyle uyuyamıyorum diyoruz
uyuyamadığımız kendimizken...

iyi uykular

boşanan insan mutsuzluğundan boşanıyor, boşandığında karşılaştığı tavır mutlu olmasına engel oluyor ne yazık ki. hayat amacı mutlu olmak olan insanlar için farkeden hiçbirşey yok.

kesinlikle katılmıyorum. insanların gerçekten sevip saymadan, karşıdakini canı ciğeri görmeden evlenmesinin doğru olduğuna da katılmıyorum. karşınızdaki kişiyle her anınızı birlikte geçirmek istemiyorsanız, siz ona o size gerçekten saygı göstermiyorsa, sevgiyi ve huzuru buram buram hissetmiyorsanız ne diye evlenesiniz ki? pek çok çiftin de bunları hissetmediğini düşünüyorum. bu şartlar olmadan boşanmaya güvenerek veya herhangi bir sebepten evlenmek de bence çok mantıksız. kim ne derse desin evlenmeyle beraber aileler de işin içine giriyor, masraflar vesaire oluyor. dandik bir beraberlik ise bu ilişki, ne gereği var? bazıları çocuk bile yapıyor sağlam olmayan böylesi ilişkide. sonra dayanamayınca paat ''boşanmak!''. e ne gereği vardı? sadece çift değil bir çok insan, birçok anı, emek de boşa gidiyor.
bu çağda her şey çok basitleşti, basitleştirilmeye çalışılıyor ve bu güzel bir şey gibi görülüyor ama bu hiç doğru değil.

insanların bir insanı çekmek zorunda olmadıklarını fark ettiklerini gösterir. olumludur.

bazı sektörler açısından oldukça olumlu bir gelişmedir.

bu durumu gerçekten sevmeden evlenmeye bağlayanlar olacaktır ama bence değil çünkü geçmiş zamanlarda boşanma sayısı daha azdı evet ama severek evlenmek ne kadar yaygındı? hiç tanımadığınız biriyle görücü usulü (eskiden çok yaygınmış) evlendikten sonra sevip sevmeyeceğinizi nerden bilecektiniz?
sadece o zamanlar insanlar ayıp bir şey olarak gördüğü için boşanmaya cesaret edemiyorlardı ve bi ömür buna katlanmak zorunda kalıyorlardı.

ama yine de evlilik ciddi bir iş ve bence gerçekten hazır hissetmeden ve doğru kişiyi gerçekten bulduğunu düşünmeden evlenilmemelidir.

boşanma avukatları açısından olumlu bir gelişme olduğu doğrudur. evlenirsin para lazım, ev düzersin para lazım, anlaşamazsın çekişmeli boşanma davası açarsın para lazım. velhasıl her koşulda para lazım. hem de az buz paradan bahsetmiyorum. geçen yılın fiyatları bile 20 binden başlıyor. boşanma davası için avukatlık ücretlerine nahan da şuradan bakabilirsiniz: buradan

ekonomi için faydalıdır. bir yerine iki ev. ve masrafları.