boşluğa uzun uzun baktıran duygular

mental çöküntü, yorgunluk ve bıkkınlık gibi duygulardır.

bu kadar kısa bir ömrü nasıl 12' den vuracak, neler yapacağım, nasıl bir ömür yaşamalıyım hissi.

öğle arasına kadar ne yiyeceğine karar veremeyince , kararsızlıklar arasında kıvranırken "ben şimdi ne yiyecem amk...." duygusu...

yanıbaşımda olduğu halde aramızda daglar olması.

başı öne eğdiren* duygulardır. utanç, mahcubiyet, korku..

böyle durumlarda muhatabımız olan kişi dışında gözümüzü çevirdiğimiz her yer boşluktur. bazen o boşluk bir halı desenidir, bazen duvarla yerin birleştiği köşedir. hatta bazen yuvasına ilerleyen bir karıncayı seyretmek bile boşluğa bakmaktır bizim için. sonra ellerimiz. kendi ellerimiz de boşluğa dönüşebilir, dizlerimizin üstünde birleştirip uzun uzun seyrederiz.

o anlarda baktığımız yerde ne olduğunu düşünmeyiz. gözümüz açıkken görmemeyi sağlamanın bir yoludur sadece. söyleyecek bir şeyimiz yoksa o anın bitmesini beklediğimiz, söyleyecek sözümüz varsa yüz ifademizi gizlediğimiz bir kaçış anı.

akranım olan öldürülmüş bir genç kızı düşündükçe duvarlara bomboş bakıyorum. üzüntü kısaca.

annenin ölmesinden sonra yaşananlar baş sırada yer alır.

anneler hiç ölmese keşke.

hayal kırıklığı

yorgunluk... büyük veya küçük, bedenen veya ruhen farketmeksizin yaşanan bir yorgunluktan sonra her şey durulduğunda, içine çöken boşlukla beraber dalıp gidersin.

sevilmemişlik.

bazı şeylerin farkına yeni vardığın zaman.

özlem. vallahi özlem billahi özlem.

boş boş duvara baktırır. özlediğin kişiyi düşünür durursun.
özledim desen başka mevzu. demesen başka mevzu.

özlem, örneğin, işitmeyeceğini bildiğin birisine — yalnızca ona; ama, kendi kendine— "neredesin?" diye seslenmendir.
oruç aruoba

bir kez bile sevilmemişlik bir kere bile saçının okşanmayışı ve bütün bunların ne zaman son bulacağı düşüncesi.

çaresiz kaldığımda beliren duygulardır.
ne yapacağımı bilemeden boş boş bakarım.
beyin bir anda boşalır, bir anda her şey silinir ve adeta bir ruh misali kalırım.
bu duyguyu daha önce 2 kere yaşadım. allah kimseye yaşatmasın bu çaresizliği.

ummadığın ihanet.

onun yokluğu

olur olmadık zamanlarda gelen "neden, acaba" soruları... içinden çıkılamaz hale getiriyor bazen