hafta içi gayet güzel giderken hafta sonu dağıtıp boşluğa düşmek

yalnızca bende mi olduğunu merak ettiğim durum.

haftaiçleri oldukça güzel şekilde yapmam gerekenleri yapıp düzenli bir hayat sürerken cuma akşamı bir sorumsuzluk yüklenmekte ve pazar akşamına kadar sürmekte. bu süre içerisinde ise büyük bir uyuşukluk ve can sıkıntısı baş göstermekte.

en son ise pazar günü evi temizleyip duş alınarak tekrar normale dönülmekte.

sosyal hayvan olan insan türü, sosyalleşince daha enerjik hisseder.

hafta sonu bunun için var.

hafta içi 5 gün,hafta sonu 2 gün artıdasınız demektir.her günü birbirinden kötü geçene ne demeli.birazcıkta boşluk hissi olsun. o kadar dan bir şey olmaz.

tanımı görüyor ve sonuna kadar destekliyorum. haftaiçi sorumlulukların verdiği yük ve yapmak zorunda olmamın bilinciyle tüm işlerimi yerine getirirken cuma günü tüm sistemim çöküyor. yapacağım ne varsa cumadan pazara kadar ittiriyorum, pazar gününü hiç ediyorum böylece.

bayramlarda da oluyor. off oluyorum. şarjı az telefon gibi oluyorum.
ne ölüyorum ne kalıyorum.

hafta içi yaşanan temponun zihinsel ve fiziksel yansımalarıdır.

benimde yaşadığımdır. hafta içi hayallerim şu cuma bir gelsin hafta sonu full kitap okuyacağım, dizi film de patlatırım! dur hatta planlayayım zamanımı sabah kitap akşam dizi off süper! gerçekte olan pazar akşamı 11 e kadar, iç-ye-duvara bak- bir daha ye- saçma sapan kısa içerikler tüket- tekrar duvara bakarak uyu şeklinde. pazartesi sabahı ise serviste küfür dağarcığını kendi üzerinde test etme eylemi.

tam tersini yaşadığım durum.
hafta içi hayat koşuşturması, erken kalkmanın verdiği huysuzluk, bir yerlere yetişme derdi, hiçbir yere yetişememe hissi hafta sonu yerini bende huzura bırakıyor. istediğin saatte uyanıp kahvaltı etme, ne kadar istersen o kadar süren çay keyfi, arkadaşlarla geçirilen güzel zamanlar, saat takıntısı olmadan istediğin kadar dizi film izleyip kitap okuma ve daha neler neler.*