bu aralar

çok sigara içiyorum.. retro bilmem neredeymiş de bağımlılıklar artarmış falan filan.. "elemden kederden değilmiş demek ki hep retrodanmış" diyerek teselli ediyorum.
hiç bişey yemek gelmiyor içimden.
"ama havalar bi anda ısındı çok su içer oldun yer kalmıyor" diye de hopp cevabımı yapıştırıyorum.
uykularım bölük pörçük.. tabi ki buna da cevabım "çokk sıcak"
gayet iyiyim hayır.. kafamda bir şey yok. yarın ne olacağını bilerek bi bilinmezin içinde falan değilim. içim de acımıyor.
vee insan yine en iyi kendine yalan söylüyor..

sıcaklar geldi yine beynim durdu hiç bi şey düşünemiyorum bi sürü hatanın eşiğindeyim bu çok açık iki kere iki beş artık bu tarz şeyleri sorgulamıyorum yeter ki yaz bitsin besim tibuk olsam yaz mevsimini uzaya gönderirdim allah'ın belası bi mevsimdir bu yaz çünkü..

öylesine yaşıyorum gibi. hep kaçmayı hayal ederek bi yerlerde oluyorum. boş kaldığım her an alelacele her şeyi bırakıp çekip gittiğimi hayal ediyorum. umrumda da değil ayı gibi yiyorum. yeni dizi film izlemiyorum, buffy’i dördüncü kez dönüyorum. işlerim var yapmıyorum. batıyorum sanki ama kenarlara tutunasım da gelmiyor. geçmiş gitmiş geri gelmeyecek bir zamanı özlüyorum. tekrar olur mu öyle günlerim diye sormaya ödüm kopuyor. çünkü içimden bir ses ‘nah olur’ diyecek gibi onu konuşturmak istemiyorum. sevdiğim bir arkadaşımla aram limoni. haklı olduğumu düşünüyorum, arayıp konuşasım gelmiyor. ama haklı olduğumu düşündüğümden değil. bu tür diyaloglara gücüm olmadığından. varlığına ihtiyacım varken bana yüz çevirmiş olma ihtimali ayrı üzüyor. çabalamadan yanımda olmasına ihtiyacım vardı. bu aralar kötüyüm diyemem ama bu aralar biraz böyleli işte