bu bayramın eski bayramlar gibi geçmesi

bayram boyunca tecrübe ettiğim ve çevremde gözlemlediğim durumdur.

bayramın kısa olması şehir dışına çıkışları sınırlı kıldı. havanın da çok iyi gitmemesi evlerde görüşme ortamı hazırladı. bu vesileyle covid hassasiyeti de bitmişken hadi şu akrabamıza gidelim hadi buna gidelim, yıllardır görüşmedik cümleleri havada uçuştu.

ayrıca, tekrar şapır şupur öpüşmeye başlamamız elbette büyüklerin elini öpme serbestisini de getirdi. sanki yıllardır öpülemeyen akraba elleri alnımızı özlemişçesine uzandı önümüze.

çay yanında börek, şerbetli tatlı; efendim kahve yanında çikolata ve bayram şekeri ikramları oldu. "bir tane daha al" ısrarı bile geldi. akraba bebelerine ben de el öptürüp üzerine para verdim.

sen nasılsın, eee sen nasılsın sorusu sırayla soruldu.

soruyorum, daha ne kadar bayram gibi bayram olabilirdi? artık "nerede eski bayramlar?" diyen karşısında beni bulur, üç günde dudaklarım aşındı el öpmekten, akıllı olun!