bu durum neden kimsenin umrunda değil sorusu

şakamı bu neden kimse el atmıyor. duruma sadece bagırıp çagırıyor nereye varacak bu işin sonu.

nereye sıçacaklar sorusu en bariz örneğidir.

herkesin dilinde fakat umrunda mı değil mi bilinmez.

çünkü insanlar salak güzel kardeşim. aynı şey bu sözlüktekiler için de geçerli. normalde solda ekonomi başlıklarının tepeden inmemesi lazımdı.
anca mal gibi espri kasın gerizekalı sürüsü.
bir de “ben ne yapabilirim ?” diyen var. oğlum senin hayatının gündeminde bundan daha önemli konuşacak neyin olabilir ? anca boş yapın boşş. daha kötüsüne müstahaksınız hepiniz. topu birbirinize paslamakatan başka bir halt bildiğiniz yok.
oğlum konuşmayacaksın lan. yemeyeceksin, içmeyeceksin bu konudan başka bir şey konuşmayacaksın yarım akıllı turko kardeşim benim.

zippo saplamış dağılalım bence. adam doğru söylüyor hakikaten, insanlar salak ve bol miktarda da geri zekalı… titanik batarken keman çalan müzisyenler modundayız resmen. pes!

gündeme yönelik merak konusu.

sorun şu ki "hep ciddiyet nereye kadar?" tayfası bunun da suyunu çıkardı. dün twitter'da bile atarlandım bu konu yüzünden. adamlar hâlâ karikatür paylaşıyor, "dolar bilmem kaç lira olunca ben" diye zekâsız hareketler peşinde koşuyor. çok merak ediyorduk zaten senin bireysel hislerini ve toplumca oturmuş bize bildirmeni bekliyorduk.

***

kimsenin umurunda değil demek de yersiz olur aslında. umurumuzda olmaya umurumuzda da işte belirli bir kesimin umursaması yetmiyor. herkesin istisnasız şekilde umursaması gerekiyor ki işe yarasın. birlik olunması gereken bir durum bu. işi inada bindirmenin, particilik yapmanın sırası değil.

daha açık yazmak istiyor gönül ama anneme sözüm var, başımı belaya sokmak istemiyorum. bu yaştan sonra yüreğine indiremem kadının...

banada garip gelen bir durum, eski sistem olsa cumhurbaşkanı müdahale eder ve hükümeti düşürürdü, o da şuan mümük değil , hoş değil ama polis falan müdahele ederdi sonuç itibariyle batıyoruz o da mümkün değil, ama herkes izliyor bu durumu ne olacak böyle.

anlamsız bir şekilde bekliyoruz. herkes bir birine bakıyor ama bakışlar bıkkın, şaşkın, umutsuz. kimsenin tek kelime diyecek mecali yok. rus romancılar gibi tasvir edilecek haldeyiz. en kötüsü de bu maalesef...

bir kesimin umrunda. diğer kesim de aslında ne oluyor diye farkında değil diye düşünüyorum.

bu sabah bir adamla sohbet ediyorum. adam da hala genç sayılır yaşı 28 falandır maksimum. diyor ki iş yerimdeki koca adamlara anlatamıyorum doların durumunu. niye abi diyorum? adamlar bizi bağlamaz diyormuş. hiç şaşırmıyorum tabi. ölü taklidi yapanların hepsi gerçekten umursamıyor çünkü ne olup bittiğini de anlamış değil.

ha diğer mizahşör tayfanın da aslında kafasının pek basmadığını düşünüyorum.

umrunda olmayanların tuzu kuru bence. ya baba parası yiyorlar, ya da bir şekilde köşeyi dönmüşler, sabit bir gelir kapıları var.

ben halâ 1500 tl emekli maaşım ne olacak diye sağa sola yazıyorum. ne bir cevap veren var, ne muhatap alan.
ondan sonra neden düzelmiyor bu ülke?
e be kardeşim hep beraber çabalarsak bir sonuç alırız. oturup karikatür paylaşıp, nickaltı girerek bir yere varamayız.

geliri dövizle olan biri olarak neden umrumda olsun ki?

bana mı sordunuz 20 yıldır aynı iktidar ve muhalefeti seçerken? ben 2008 de borçla refah olmaz dediğimde ağzıma sicanlara mi aciyayim? her olumsuz durumda terörist muamelesi yapanlara mi aciyayim?

barbaros şansal bokunda boğul türkiye demişti modum budur.

batışımız titaniğe benziyor ama titanik soğuk sulara gömülmüştü biz çirkef çukurunun dibi neresi diye zorluyoruz. her seferinde daha derin olduğunu fark ediyoruz. "kimsenin umurunda değil" kısmına katılmıyorum umurumuzda. bundan etkilenmeyen, etkilenmeyeceğini hayal eden olamaz. doların her yükselişi biraz daha batan, hayati organlara zarar veren iki tarafı da keskin bıçak gibi. asgari ücrete sevineyim mi üzüleyim mi. ne fark eder ki. biz; yorum yapma, demokratik tepkimizi gösterme, hakkımızı arama trenini kaçırdık. bu arada tcdd'yi de satacaklarmış. dolar da katarlılarla olan swap anlaşmasında 24 tl'ye sabitlenmiş*. 24 tl yani. 1 dolar eşittir yir mi dört tl. batan geminin malıyız. yok pahasına gidiyoruz.

dışarı çıkıyorum yağ yok(!) canım sıkılıyor. ilaç depolarında ilaç yok(!).her sektörün kötü günlerde fırsatçılık yapmak için koca bir sektörü alaşağı edecek bir şerefsizi var. 1 litre süt 17 küsür bir şeydi sinirlenip almadım. ne zaman markete gitsem sırada önümdeki en az iki kişinin parası çıkışmadığı için bir şeyleri bırakmak zorunda kalışına şahit oluyorum ve bu durum beni ciddi anlamda mahvediyor. elimden geldiğince yardım etmeye çalışsam da yaptığım şeyin taşıma suyla değirmen döndürmeye çabalamak olduğunu hatırlayıp daha da çok kahroluyorum. döviz kurlarını takip etmekten bir ara bunalıma girecekken neyim varsa satıp birkaç daire aldım çünkü artık kâr edeceğimi bilsem dahi dövize girmeyecek kadar bezdim bu ülkenin halinden. bi ara sürekli cnn açıktı evimde ve ciddi anlamda başımı ağrıtıyordu.ekşiye giriyordum yazılanları okuyup bir iki bir şey yazıyordum ama bir işe yaradığı yoktu. twitter aynı şekilde. ama artık kafam ciddi anlamda almıyor. burada da bu başlıklara girmemeye karar verdim. girsem de öyle eskisi gibi değilim. şimdi kalkıp ülkenin durumu sadece sizin umurunuzda gibi ahkam kesmeyin. bu konular tabi ki konuşulacak ama lütfen konuşmayanlara vatan haini iması yapmayın. zor günlerden geçiyorsak hepimiz geçiyoruz. titanik batarken kemancılar da battı unutmayın. söyleyin ne yapalım? herkesin psikolojisi mi bozulsun istiyorsunuz derdiniz nedir? seçim olana kadar benim bu ülkeden bir ümidim yok. öyle ya da böyle bu devran böyle dönmez hepimiz biliyoruz. gerekeni seçimde yapacağız şimdi başlık üstte dursa neyi kurtarmış olacaksın söylesene! tamam yine hak veriyorum bak tabi ki ülke hakkında konuşacağız ama konuşmayanlara niye saldırıyorsunuz ki?

bunun belli başlı örnekleri vardır, ürünlere getirilen zam sonrası fransa halkının ayaklanması, vergiler arttırılınca ayaklanan ingiltere vesaire gibisinden. biz türk lirası değer kaybettiğinde değil, herhangi anormal bir vakada bile ayaklanmalar sergilediğimizde işin sonucu her zaman terörle bitmiştir. neden mi? hükümet eleştirili bir konuda ayaklanma yapıldığında terörist tarafların her zaman ekmeğine yağ sürülmüş oluyor, bu bizim ülkede asırlardır gerçekleşen bir durum. haklı bir serzenişte polise atılan taş, bomba ya da galeyana getirilip yağmacılık moduna girebiliyor halkımız. e dolayısıyla ortada bir haklı serzeniş kalmıyor. sorun da çözülmüyor. aslında haykırışlar terörizmle alakalı değildir ama terörizm haykırışla beslenir. türkiye'de hiçbir ayaklanmanın sonu artin agopyan'a bağlanmadan bitmez.

şimdi vatandaş diyelim ki konuşuyor, elinden gelenin en iyisi bu ya, konuşuyor kardeşim. sen hiç hayatında medeniyetten uzak insanların olduğu bir yerde konuşmayla sorunların çözüldüğünü gördün mü? ben görmedim. isyanlarımız belli bir seviyede kalır, sebebi de yukarda anlattığım gibi abzorbe sonuçlara dayanır. türkiye halkının öyle bir çaba göstermesi gerekiyor ki satıcısından, işverenine kadar peşkeş çeksin ama yapamaz neden mi? o adamın riske atabileceği bir hayatı yok, çoluğu çocuğu var ya da kanser annesi var vesaire. sen kardeşim henüz sorumluluğun yüzde 20lerindesin, empati yapamazsın yaşamadan o insanların hayatlarını. çok normal, ben empati yapıyorum ama katılmıyorum da. üstün zekalı bir kardeşimiz risksiz bir yöntem bulursa buyursun söylesin ama olacağını da sanmıyorum. risk bir kişi alırken kolay, yüz kişi alırken kolay ama milyonlarca insanın risk alması, imkansız.

bilirkişi modunda herkes takılıyor çok normal herkes bilirkişi ama çözüm sadece vırvır dolar konuşmak değil, çözümün fizyolojik esasları da olmalı.