bu hayatta neyi seçebiliyoruz

kendimiz olmayı...
evet evet, kendimiz olmayı. bu hayatta verilenleri kabul edip; elde edebileceklerimize odaklanarak, kişilik olarak kendimize has olmayı başarabilmeyi seçebiliyoruz.

iyi olmak, kötü olmak, anlayışlı ya da salt bencillikten nemalanan bir birey olmak, kendimizi sevmek, yaşamı sevmek ya da tüm her şeyden olduğu gibi kendimizden de nefret etmek...
tüm bunlar, kendilik algısı ve yansımasıdır aslında.
sen, bir olay karşısında kendin gibi tepki vermeyi başarabilmişsen, bunu kendin yapmış ve seçmişsin demektir. burada, tüm o aile ve çevresel faktörlere olduğu gibi doğuştan sahip olduğumuz yahut sonradan elde ettiğimiz denge ve değerleri, benlik süzgecinden geçirmek ve yargılayıp ipe dizmek gerekir.
işte bunu başarabiliyorsan ne ala ama başaramıyorsan; al başını avucuna, düşün kardeşim, düşün.*

çaresizliği seçebilirsiniz. hayalleriniz ve gerçekleriniz arasındaki mesafe çaresizliğinizin büyüklüğüdür. ne kadar çaresizsiniz?

her şeyi.
hiç boşuna ağlamayın,
yaşadığımız hayat seçimlerimizin sonucu.