bu sömürü ve kölelik sistemini nasıl yıkabiliriz sorusu

günümüzde artık insanların büyük kısmının zamanını en çok çalan şey çalışmak. insanların büyük kısmı yılda sadece 2 hafta tatil yapabilmek için tüm sene boyunca çalışmak zorunda kalıyorlar. yani koskoca bir senede size ait olan zaman dilimi sadece 2 hafta. geri kalan tüm zamanımızı büyük şirketlere para karşılığında satmak zorunda kalıyoruz. her ne kadar bu durum normal bir şeymiş gibi bize lanse edilse de aslında hiç de normal bir şey değil. ( işin enteresan kısmı ne kadar çok çalışırsak yaptığımız iş miktarı da o denli artmıyor. yapılan çalışmalara göre insan beyni maksimum 4 saat verimli bir şekilde çalışabiliyor. yani aslında günde maksimum 4 saat çalışmalıyız.) 30 yaşında olsanız 80 sene yaşasanız 50 seneniz var demektir. 50yi 2yle de çarparsak aslında sadece 100 haftamız yani 700 günümüz kalmış. bu kölelik, sömürü sistemini durdurmazsak zamanımızın büyük kısmını, ömrümüzün neredeyse yarısını para karşılığında büyük şirketlere satmaya devam edeceğiz. buna izin vermemeliyiz, tepkimizi koymalıyız, sesimizi çıkarmalıyız. bunu yapmanın tek yolu da örgütlenmekten geçiyor. bu sömürüyü yapanlara karşı pasif bir şekilde protesto etmek yerine aktif bir şekilde tepkimizi koymalıyız. peki ne yapabiliriz? aslında çok basit:

1.çocuk yapmayı bırakın. tüm kapitalizm zenginlerin orta sınıfı ve alt sınıfı eşekler gibi çalıştırarak sömürmesi üzerine kurulu. zenginler az çalışıp alt ve orta sınıfı çok çalıştırarak bizim üzerimizden para kazanarak zengin oluyorlar. çocuk yapmazsanız zenginler de sömürecek, köleleştirecek ve ihtiyacınız olmayan mallarını satacak insan bulamazlar.
2. bu sömürüyü yapanların hiçbir ürününü ne satın alın ne de kullanın. milyonlarca insan aynı anda bunu yaparak, para akışını keserek istediğimiz şirketi, kişiyi batırabiliriz, cezalandırabiliriz.
3. bankalarda asla bir şey tutmayın. tüm altınınızı, hisselerinizi, fonlarınızı satıp tüm paranızı bankalardan çekin. yatırım yapacaksanız bunları emtia - ev, arsa, araba, altın - gibi fiziksel şeylere yatırın.

sistemin kölelik sistemi olmadığını, sadece senin güçsüz ve zayıf biri olduğundan bunu bahane ettiğini anlamaya başlayarak.

(bkz: dinamit) *

kabullenerek.

bilmiyorum. azıcık "biz de varız, buradayız" dersen darbelerle, suikastlerle, karalama kampanyalarıyla bastırıyorlar. bu demek değil ki kabullenelim, herkes elinden geleni yapmalıdır.

anarşi.

hadi kullanmayın. en basitinden ekmek yapın.
ne lazım? un.
unu satın almaman lazım, alırsan patron zengin olur.
demek ki buğday yetiştirmek durumundasın.
e o buğdayı yetiştirmek için ne lazım?
toprak ve su.
zaten su kenarında toprağın olsaydı satar faize koyar, parasını yerdin.
aklımıza gelen ilk üründen yeni sistem patladı.

bu sistem yıkılmaz arkadaşlar, gerçeği kabul edin.
zaten zengin, zeki olduğu için zengindir.
sistemi öyle kıvrak bir zekayla oluşturmuştur ki, sen o sistemi bozacak kadar bile para sahibi olmadan doğar, yaşar ve ölürsün.
yapılması gereken şudur:
sistem içerisinde kendini kurtarıp, rahatça yaşayacağın ve istediğin zaman tatile çıkabileceğin işlerde iyi kazanıyor olmak.
yoksa ölene kadar sistem diye diye köle gibi çalışıp, aç ölürsün.
üzücü ama gerçek.

sen bu sistemi ,dinin ve ideolojin ederek dokunulmaz kılmışsın.

"hayatımı kurtardı, olmasaydı olmazdık" düşüncesiyle bir kişiye; dinini, kılıl-kıyafetini, dilini, afabeni, maneviyatını değiştirme yetkisi veren bir toplum ne kadar kölelikle mücadele edebilir?